Στην αλήθεια της καρδιάς

Σαν θα ξυπνήσω το πρωί, το πρόσωπό μου βάζω
μπρος στον καθρέφτη μια ζωή, τα όνειρα μου-αδειάζω
παίζω δυο ρόλους στα κρυφά, μα χάνω και στους δύο
θέλω απόψε μια φορά, στη μάσκα που 'χω στην καρδιά, να πω δειλά αντίο...


ρεφρέν
Είν' η αγάπη δυνατή, πηγή ζωής για όλους
όταν οι άνθρωποι στη γη, δεν παίζουνε δυο ρόλους,
μες την συνήθεια της ψευτιάς, μαχαίρια μας τυλίγουν
μα στην αλήθεια της καρδιάς, τα όνειρά μας σμίγουν...


Τρέχω στης μνήμης τα στενά, μες το υπόγειό μου
σ' αθώα μάτια παιδικά, να βρω τον εαυτό μου
ίσως να ντύθηκα κι εγώ, με πέπλο μια απάτης
θέλω απόψε να πλυθώ, με της αλήθειας το νερό, και με νερό αγάπης...


ρεφρέν

Συναίσθημα

Το τραγούδι της βροχής

Φθινόπωρο στον κήπο της γιαγιάς
τα φύλλα πέφτουν στο μπαλκόνι
η βροχή δυναμώνει
κι όλα αλλάζουνε στο τέλος της βραδιάς.

Δυο σύννεφα που κλαιν από χαρά
κοιτούν από ψηλά τα πρόσωπά μας
νοιώθουν το άγγιγμά μας
μοιάζει το αύριο να είναι πιο κοντά.

Αλλάζει ο καιρός μαζί κι εμείς
κι η αγάπη ταξιδεύει στον αέρα
δίνει πνοή στον καθένα
σαν ζωντανεύει το τραγούδι της βροχής.

Άγνωστη πόλη

Είναι κάποιες στιγμές που μονολογώ
και κάποιες άλλες που απλά σιωπώ μέσα στο πλήθος...
Γελώ ή δακρύζω;
Σε μια άγνωστη πόλη γυρίζω...
Γύρω ο κόσμος βιαστικός, σε μια άγνωστη πόλη,
απρόσωπη και ξένη.
Περαστικός είμαι κι εγώ...
Ο χρόνος περνά μα είμαι ακόμα εδώ.
Για το αύριο δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι η κάθε μέρα που περνά,
με φέρνει όλο και πιο κοντά στην δική μου πόλη.
Εκεί που γεννήθηκα και εκεί που ανήκω.
Εδώ, ακόμα και τα σκυλιά είναι επιθετικά.
Σαν να μου λένε, φύγε...
Μα είμαι ακόμα εδώ γιατί έχω ένα στόχο.
Ένα στόχο, που έχει άλλο όνομα στην φαντασία μου...
Σε μια άγνωστη πόλη γυρίζω...
Το τοπίο θολό μα όχι γκρίζο...


#Εμπνευσμένο από κάποια εμπειρία που έζησα πρόσφατα.

Ονειροπολώ

Ονειροπολώ,
ζω,
αγαπώ,
ελπίζω.

Μια κουβέντα περιμένω ν' ακούσω
μ' ακούω μόνο την σιωπή.
Βουβή και μαυροφορεμένη.
Μα εγώ συνεχίζω να ονειροπολώ...

Γιατί θέλω να ζήσω,
θέλω να αγαπήσω,
θέλω να ελπίζω.

--------------------------------

"Χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις" (Χρήστος Δάντης)

Περιμένω εναγωνίως τον χειμώνα.
Ίσως έτσι παγώσουν κάποια από τα όνειρά μου και τα χάσω.
Ίσως έτσι αρχίσω να ζω και δεν αναζητώ κάτι που δεν έχω...