Εισιτήριο

Στα χέρια τούτα τ' αδειανά
λευκή σημαία τρέχει
και στην καρδιά μια μαχαιριά
συνείδηση γυρεύει.

Οι κάλτσες τρύπιες της ψυχής
και η καρδιά παγώνει
μ' εικόνες αίσχους και ντροπής
το χάσμα μεγαλώνει.

Στην αγορά τυφλής ζωής
τα ράφια είν' γεμάτα
δεν την αγόρασε κανείς
και γέμισε η στράτα.

Στυγνοί εμείς περαστικοί
πατούμε επί πτωμάτων
μια περιπλάνηση αρκεί,
σε κόσμους θεαμάτων.

---------------------------------------

Το εισιτήριο π' αγόρασες προχθές
για μια καινούρια μέρα
μέσα στην τζέπη ειν' αν θες
να πεις μια καλημέρα...

Επτά στροφές για μια αγάπη

Μ' επτά σταγόνες της βροχής

ξεπλένω κούφια λόγια
στην άκρη της υπομονής
κοιτάζω απ' τ' ανώγεια*.

Επτά κομμάτια ουρανό
σαν σμίγουν στην καρδιά σου
για ένα όνειρο κινώ
να 'ρθω στην αγκαλιά σου.

Επτά στιγμές της μοναξιάς
δεν έφτασα να ζήσω
αφού το άδειο της καρδιάς
μ' αγάπη θα γεμίσω.

Επτά καινούριες γειτονιές
περπάτησα σου
αχτίδες άγγιξα πολλές
απ' τη χρυσή αυγή σου.

Επτά χαρές σα να μετρώ
και δάκρυ δεν μυρίζω
σε ένα σύννεφο πετώ
κι αγάπη σου χαρίζω.

Επτά εικόνες ομορφιάς
συνθέτουν την αγάπη
όπως το φόντο ζωγραφιάς
που φτιάχνει ένα παιδάκι.

Επτά μπουμπούκια 'μυγδαλιάς
τα πλέκεις στα μαλλιά σου
μοιάζει η Άνοιξη για μας
σαν κήπος στην καρδιά σου.


*της μοναξιάς



# Ο αριθμός επτά δε σημαίνει κάτι, απλά μ' αρέσει σαν αριθμός, χωρίς να ξέρω το λόγο. Ίσως συμβολίζει τις επτά ημέρες της εβδομάδας ή πολύ απλά κάτι άλλο...

Στο παραθύρι ενός ονείρου

Ξυπνάς, κι η μέρα είναι καλή
κι εσύ το μόνο που θες είναι να την καταστρέψεις,
μιλάς, μα δεν ακούς τη βροχή
κι εσύ το μόνο που θες είναι να τη σταματήσεις.

Ξεχνάς, πως τ' αύριο ξεκίνησε νωρίς
και σήμερα δεν είπες "σ' αγαπώ"
πονάς, ξέρεις είναι κι αυτό μέρος της ζωής
δίπλα στο κακό, πιο όμορφο είναι το καλό.

Άνοιξε τα μάτια, ναι εκείνα της ψυχής που είναι κλειστά
και δες το σήμερα, που όλα είναι ήμερα,
φτιάξε το αύριο και κρέμμασε πάνω του μπαλόνια,
μπαλόνια γεμάτα όνειρα.
Όνειρα μεγάλα, μικρά, ασήμαντα, σημαντικά.

Ό,τι αγαπάς είναι δικό σου, βάλε το μέσα στην καρδιά
και φτιάξε "στολίδια". Γιορτές πλησιάζουν.
Η ζωή χρειάζεται ένα φιλί, μια ανάσα, μια πνοή.
Ένα ουράνιο τόξο που θα 'ρθει μετά από κάθε μπόρα.
Ζωγράφισε εσύ τον ήλιο, ή καλύτερα, γίνε εσύ ο ίδιος ο ήλιος.
Κι όταν νυχτώσει, εσύ θα λάμπεις ακόμη!
Θα 'χεις τους φίλους σου, δίπλα σου, αστέρια.
Ίσως όλα αυτά σου ακούγονται πολύ ρομαντικά, μα δεν είναι.
Η ζωή είναι ταξίδι, που ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει.

Γεννιέσαι, ξέρεις πως θα πεθάνεις κάποια μέρα, μα προσπαθείς.
Κοιμάσαι, ξέρεις πως θα ξυπνήσεις κάποια στιγμή, μα ονειρεύεσαι.
Πέφτεις κάτω, ξέρεις πως μπορεί να ξαναπέσεις, μα σηκώνεσαι.

Μην ξεχνάς ποτέ σου, πως ό,τι εύκολα αρχίζει, εύκολα τελειώνει!

Όταν κάτι ξεκινά, εσύ θα είσαι ήδη εκεί.
Σα να ανοίγεις παράθυρο στο όνειρο και μπαίνεις μέσα.
Το αξίζεις και το δικαιούσαι...