Είσαι το φως μες στο σκοτάδι μου
μια αγκαλιά στην απουσία
αυτό έχει μόνο σημασία
να ‘σαι ο ουρανός για το φεγγάρι μου.
Ν’ απλώνεις όλα σου τ’ αστέρια
να παίζουν μες στα δυο μου χέρια
σαν οι εποχές θα μας γυρίζουν
εκεί που τα λουλούδια ανθίζουν.
Κι όταν νυστάζω την αυγή
μες στη δική σου την αυλή
θα φέρνω εγώ το μαξιλάρι μου
πόσο μ’ αρέσει αυτό το χάδι σου
όταν γλυκά με ακουμπάς
μου ψιθυρίζεις μ’ αγαπάς
κι αυτός για μένα είναι ο κόσμος μου
μ’ ένα χαμόγελο γλυκό να φεύγει ο φόβος μου,
για κάθε αύριο που αρχίζει
σαν η βροχή να μου μυρίζει
κι εσύ να τρέχεις πάντα εδώ
σ’ έχω ανάγκη σ’ αγαπώ
κι έχω για σένα μια αγκαλιά
μες στην δική μου την καρδιά.
