Ζεστός καφές

Στο φλυντζάνι μου ζεστός καφές, δικός σου γίνεται αν θες.
Αυτό που θα με κάνει πραγματικά ευτυχισμένο,
είναι ένα χαμόγελο από τα δικά σου χείλη.
Αυτό είναι το καλύτερο δώρο για τα φετινά Χριστούγεννα,
καλύτερο απ' οποιοδήποτε υλικό αγαθό
θα 'θελες να μου κάνεις δώρο ετούτες τις γιορτές.

Τα πιο ακριβά πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν
και μαζί σου έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία!

Προτιμώ να είμαι χαρούμενος και φτωχός...
Πιότερο πλούσιος θα 'μαι τότε!



*Αφιερωμένο σε κάθε άνθρωπο!
Δίχως τη ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής... η καρδιά παγώνει.

Εισιτήριο

Στα χέρια τούτα τ' αδειανά
λευκή σημαία τρέχει
και στην καρδιά μια μαχαιριά
συνείδηση γυρεύει.

Οι κάλτσες τρύπιες της ψυχής
και η καρδιά παγώνει
μ' εικόνες αίσχους και ντροπής
το χάσμα μεγαλώνει.

Στην αγορά τυφλής ζωής
τα ράφια είν' γεμάτα
δεν την αγόρασε κανείς
και γέμισε η στράτα.

Στυγνοί εμείς περαστικοί
πατούμε επί πτωμάτων
μια περιπλάνηση αρκεί,
σε κόσμους θεαμάτων.

---------------------------------------

Το εισιτήριο π' αγόρασες προχθές
για μια καινούρια μέρα
μέσα στην τζέπη ειν' αν θες
να πεις μια καλημέρα...

Επτά στροφές για μια αγάπη

Μ' επτά σταγόνες της βροχής

ξεπλένω κούφια λόγια
στην άκρη της υπομονής
κοιτάζω απ' τ' ανώγεια*.

Επτά κομμάτια ουρανό
σαν σμίγουν στην καρδιά σου
για ένα όνειρο κινώ
να 'ρθω στην αγκαλιά σου.

Επτά στιγμές της μοναξιάς
δεν έφτασα να ζήσω
αφού το άδειο της καρδιάς
μ' αγάπη θα γεμίσω.

Επτά καινούριες γειτονιές
περπάτησα σου
αχτίδες άγγιξα πολλές
απ' τη χρυσή αυγή σου.

Επτά χαρές σα να μετρώ
και δάκρυ δεν μυρίζω
σε ένα σύννεφο πετώ
κι αγάπη σου χαρίζω.

Επτά εικόνες ομορφιάς
συνθέτουν την αγάπη
όπως το φόντο ζωγραφιάς
που φτιάχνει ένα παιδάκι.

Επτά μπουμπούκια 'μυγδαλιάς
τα πλέκεις στα μαλλιά σου
μοιάζει η Άνοιξη για μας
σαν κήπος στην καρδιά σου.


*της μοναξιάς



# Ο αριθμός επτά δε σημαίνει κάτι, απλά μ' αρέσει σαν αριθμός, χωρίς να ξέρω το λόγο. Ίσως συμβολίζει τις επτά ημέρες της εβδομάδας ή πολύ απλά κάτι άλλο...

Στο παραθύρι ενός ονείρου

Ξυπνάς, κι η μέρα είναι καλή
κι εσύ το μόνο που θες είναι να την καταστρέψεις,
μιλάς, μα δεν ακούς τη βροχή
κι εσύ το μόνο που θες είναι να τη σταματήσεις.

Ξεχνάς, πως τ' αύριο ξεκίνησε νωρίς
και σήμερα δεν είπες "σ' αγαπώ"
πονάς, ξέρεις είναι κι αυτό μέρος της ζωής
δίπλα στο κακό, πιο όμορφο είναι το καλό.

Άνοιξε τα μάτια, ναι εκείνα της ψυχής που είναι κλειστά
και δες το σήμερα, που όλα είναι ήμερα,
φτιάξε το αύριο και κρέμμασε πάνω του μπαλόνια,
μπαλόνια γεμάτα όνειρα.
Όνειρα μεγάλα, μικρά, ασήμαντα, σημαντικά.

Ό,τι αγαπάς είναι δικό σου, βάλε το μέσα στην καρδιά
και φτιάξε "στολίδια". Γιορτές πλησιάζουν.
Η ζωή χρειάζεται ένα φιλί, μια ανάσα, μια πνοή.
Ένα ουράνιο τόξο που θα 'ρθει μετά από κάθε μπόρα.
Ζωγράφισε εσύ τον ήλιο, ή καλύτερα, γίνε εσύ ο ίδιος ο ήλιος.
Κι όταν νυχτώσει, εσύ θα λάμπεις ακόμη!
Θα 'χεις τους φίλους σου, δίπλα σου, αστέρια.
Ίσως όλα αυτά σου ακούγονται πολύ ρομαντικά, μα δεν είναι.
Η ζωή είναι ταξίδι, που ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει.

Γεννιέσαι, ξέρεις πως θα πεθάνεις κάποια μέρα, μα προσπαθείς.
Κοιμάσαι, ξέρεις πως θα ξυπνήσεις κάποια στιγμή, μα ονειρεύεσαι.
Πέφτεις κάτω, ξέρεις πως μπορεί να ξαναπέσεις, μα σηκώνεσαι.

Μην ξεχνάς ποτέ σου, πως ό,τι εύκολα αρχίζει, εύκολα τελειώνει!

Όταν κάτι ξεκινά, εσύ θα είσαι ήδη εκεί.
Σα να ανοίγεις παράθυρο στο όνειρο και μπαίνεις μέσα.
Το αξίζεις και το δικαιούσαι...

Ο έρωτας δε γράφεται με λέξεις

Στο πιάνο καταθέτω την ψυχή μου
σ' ένα τραγούδι της καρδιάς ερωτικό
κι αν άχρωμη και φάλτσα είν' η φωνή μου
γράφω με νότες το δικό μου σ' αγαπώ.


ρεφρέν
Ο έρωτας δε γράφεται με λέξεις
σ' ένα χαρτί μουτζουρωμένο και παλιό
στα βάθη της καρδιάς να τον γυρέψεις
σ' ένα γλυκό μα και αλλοιώτικο σκοπό.


Στ' αστέρια θ' ανεβώ να τραγουδήσω
πάνω στα πλήκτρα του χρυσού τους φεγγαριού
μ' ευχές την αγκαλιά σου να γεμίσω
όπως θα φεύγω απ' τις πύλες τ' ουρανού.


ρεφρέν

Πρωταγωνιστής

Δεν τη φοβάμαι τη ζωή που ξημερώνει
στο έργο τούτο θα 'μαι πρωταγωνιστής
όσο κι αν θέλει το παρόν να με πληγώνει
βουτιές στο αύριο θα κάνω εξαρχής.


ρεφρέν
Των ανθρώπων οι βροχές δε με τρομάζουν
ό,τι κι αν κρύβουν στην καρδιά αυτό μετρά
κι αν στο πρόσωπό τους πάντα μάσκες βάζουν
είναι που θέλουν να πουλήσουνε μαγκιά.


Μ' ένα μπαούλο προσδοκίες φεύγω τώρα
να πάω κάπου που 'χει νόημα να ζω
τι κι αν στο δρόμο μου θα βρω μια ανηφόρα
θα έχω κίνητρο να λέω προσπαθώ.


ρεφρέν

Κάνω στη λύπη μου απόψε μια γιορτή

Συννέφιασε απόψε η ψυχή μου
δακρύζει η καρδιά μου και πονώ,
την ξέχασα σε σένα τη ζωή μου
και μόνος μέσ' στο δρόμο τριγυρνώ.


ρεφρέν
Νυχτώνει και 'γω μόνος κουβεντιάζω
είν' η σιωπή μου στο σκοτάδι μια κραυγή,
τον πόνο στην παρέα μου φωνάζω
κάνω στη λύπη μου απόψε μια γιορτή.

Κερνώ την απουσία σου με δάκρυ
πίνω μαζί τις αναμνήσεις και μεθώ,
παλεύω στην καρδιά μου με τα λάθη
κείνα που σκότωσαν σ' εμάς το σ' αγαπώ.


Κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες
σ' αγγίζω κι ας μην είσαι πια εδώ,
στο νου μου πάλι πλάθω ιστορίες
κι ο κόσμος με νομίζει για τρελό.


ρεφρέν

Στην αλήθεια της καρδιάς

Σαν θα ξυπνήσω το πρωί, το πρόσωπό μου βάζω
μπρος στον καθρέφτη μια ζωή, τα όνειρα μου-αδειάζω
παίζω δυο ρόλους στα κρυφά, μα χάνω και στους δύο
θέλω απόψε μια φορά, στη μάσκα που 'χω στην καρδιά, να πω δειλά αντίο...


ρεφρέν
Είν' η αγάπη δυνατή, πηγή ζωής για όλους
όταν οι άνθρωποι στη γη, δεν παίζουνε δυο ρόλους,
μες την συνήθεια της ψευτιάς, μαχαίρια μας τυλίγουν
μα στην αλήθεια της καρδιάς, τα όνειρά μας σμίγουν...


Τρέχω στης μνήμης τα στενά, μες το υπόγειό μου
σ' αθώα μάτια παιδικά, να βρω τον εαυτό μου
ίσως να ντύθηκα κι εγώ, με πέπλο μια απάτης
θέλω απόψε να πλυθώ, με της αλήθειας το νερό, και με νερό αγάπης...


ρεφρέν

Συναίσθημα

Το τραγούδι της βροχής

Φθινόπωρο στον κήπο της γιαγιάς
τα φύλλα πέφτουν στο μπαλκόνι
η βροχή δυναμώνει
κι όλα αλλάζουνε στο τέλος της βραδιάς.

Δυο σύννεφα που κλαιν από χαρά
κοιτούν από ψηλά τα πρόσωπά μας
νοιώθουν το άγγιγμά μας
μοιάζει το αύριο να είναι πιο κοντά.

Αλλάζει ο καιρός μαζί κι εμείς
κι η αγάπη ταξιδεύει στον αέρα
δίνει πνοή στον καθένα
σαν ζωντανεύει το τραγούδι της βροχής.

Άγνωστη πόλη

Είναι κάποιες στιγμές που μονολογώ
και κάποιες άλλες που απλά σιωπώ μέσα στο πλήθος...
Γελώ ή δακρύζω;
Σε μια άγνωστη πόλη γυρίζω...
Γύρω ο κόσμος βιαστικός, σε μια άγνωστη πόλη,
απρόσωπη και ξένη.
Περαστικός είμαι κι εγώ...
Ο χρόνος περνά μα είμαι ακόμα εδώ.
Για το αύριο δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι η κάθε μέρα που περνά,
με φέρνει όλο και πιο κοντά στην δική μου πόλη.
Εκεί που γεννήθηκα και εκεί που ανήκω.
Εδώ, ακόμα και τα σκυλιά είναι επιθετικά.
Σαν να μου λένε, φύγε...
Μα είμαι ακόμα εδώ γιατί έχω ένα στόχο.
Ένα στόχο, που έχει άλλο όνομα στην φαντασία μου...
Σε μια άγνωστη πόλη γυρίζω...
Το τοπίο θολό μα όχι γκρίζο...


#Εμπνευσμένο από κάποια εμπειρία που έζησα πρόσφατα.

Ονειροπολώ

Ονειροπολώ,
ζω,
αγαπώ,
ελπίζω.

Μια κουβέντα περιμένω ν' ακούσω
μ' ακούω μόνο την σιωπή.
Βουβή και μαυροφορεμένη.
Μα εγώ συνεχίζω να ονειροπολώ...

Γιατί θέλω να ζήσω,
θέλω να αγαπήσω,
θέλω να ελπίζω.

--------------------------------

"Χειμώνας είναι εκεί που πας και θα κρυώνεις" (Χρήστος Δάντης)

Περιμένω εναγωνίως τον χειμώνα.
Ίσως έτσι παγώσουν κάποια από τα όνειρά μου και τα χάσω.
Ίσως έτσι αρχίσω να ζω και δεν αναζητώ κάτι που δεν έχω...

Για το αύριο θα κάνω μια ευχή

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που πλήγωσε η φωτιά...

Πως να ζήσω σε καμένο ουρανό
ποιες πληγές απ' την ψυχή να επουλώσω
καταστράφηκε του κόσμου το βουνό
στα παιδιά μου τώρα τί θα παραδώσω.

Ματωμένα τα κορμιά και οι ψυχές
μια ελπίδα κοντοστέκει και τους γνέφει
πόσο άδικα χαθήκαν οι ζωές
στην Ελλάδα που το αύριο γυρεύει.

Τον Θεό παρακαλώ για μια βροχή
για να σβήσει τη φωτιά από τη γη μας
για το αύριο θα κάνω μια ευχή
η ζωή να 'ρθει ξανά μες την ζωή μας.

Αλήθεια, πώς έντυσα το ψέμα με συνήθεια;

Έκρυψα τον κόσμο από μένα
έζησα μονάχα σ' ένα ψέμα
κι άνοιξα για λίγο τα δυο μάτια
κι είδα την αλήθεια να 'ν' κομμάτια.

Κόλλησα αμέσως τα κομμάτια
κι έτρεξε το δάκρυ απ' τα μάτια
είδα το χαμόγελο να κλαίει
δίπλα από το δάκρυ που γελάει.

Αλήθεια, πώς έντυσα το ψέμα με συνήθεια;

Παράθυρο στον έρωτα

Παράθυρο στον έρωτα
θ' ανοίξω στην καρδιά μου
και βράδια αξημέρωτα
να ζεις στα όνειρά μου.

Να πλέκεις την αγάπη μας
που τέλος δε θα έχει,
θα είναι το λιμάνι μας
και της καρδιάς το στέκι.

Κι αν κάποτε μαλώσουμε
μαζί θα' μαστε πάλι
γιατί εμείς θα δώσουμε
στον έρωτα το χέρι.

Στης σιωπής τα κάστρα

Σα μια νύχτα δίχως άστρα
μοιάζει ετούτη η νύχτα μακριά σου
μέσα στης σιωπής τα κάστρα
κλείδωσες απόψε την καρδιά σου.

Ούτε ψίθυρο δεν ακούω στους διαδρόμους,
μονάχα το χλιμίντρισμα σαν "καλπάζει" η καρδιά σου.
Άκουσε με για λίγο πριγκιπέσα μου.
Για μένα είσαι ο ουρανός με τ' αστέρια,
είσαι ο ήλιος παρέα με το φεγγάρι,
είσαι τα πάντα...
Αν ένα μου "σ' αγαπώ" δε σε αγγίζει,
τότε πες μου απλά ένα αντίο.
Μόνο μίλα μου, μη με κρατάς άλλο σε αγωνία.
Χάθηκα απόψε στο παλάτι σου,
γυρεύοντας να βρω την αγάπη σου.
Μα δεν την βρήκα. Κάπου την έκρυψες καλά.
Θα περιμένω μέχρι τα χαράματα,
για να ακούσω μια λέξη σου μονάχα.
Μετά θα φύγω με σκυμμένο το κεφάλι.

Μέσα στα κάστρα της σιωπής σου
ψάχνω απαντήσεις,
αχ να' χα το κλειδάκι της ψυχής σου
εσύ να μ' αγαπήσεις...

Όπως παλιά

|>
^^
^^^^^
^^^^^^^^
^^^^^^^^^^^
Πλησίασε με
αγάπησε με
όπως παλιά,
νανούρισε με
χαΐδεψέ με
όπως παλιά.

Πες μου τραγούδια
φέρ' μου λουλούδια
όπως παλιά,
μείνε κοντά μου
γίνε χαρά μου
όπως παλιά.

Όπως παλιά,
σα μια βαρκούλα που' χε άσπρα τα πανιά
να ταξιδεύεις στη δική μου θάλασσα,
όπως παλιά,
το στόμα μου να μου το κλείνεις με φιλιά
να 'ξέρες μάτια μου πόσο πολύ σ' αγάπησα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Όπως παλιά ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~ έλα να γίνουμε μαζί μια αγκαλιά...~~~

Ψάχνω να βρω το "σ' αγαπώ"

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα
"σ' αγαπώ" που ζούσε σε δυο
καρδιές πολύ πολύ ευτυχισμένο,
ώσπου μια μέρα, χωρίς να καταλάβει
το γιατί, βγήκε από τις καρδιές...
Κάποιος το πέταξε σε ένα σκοτεινό
δωμάτιο, χωρίς να του εξηγήσει το
γιατί... Και τότε η μια καρδιά -η δικιά μου-
άρχισε να το ψάχνει. Δεν ήξερε όμως
που κρυβόταν. Κάποιο βράδυ όμως
του ήρθε μια αναλαμπή, ότι ίσως να
κρύβεται μέσα στις λέξεις, κει που
κανείς δε θα το έβλεπε και θα το
αναζητούσε...


Μέσα στις λέξεις περπατώ
και κρύβομαι τα βράδια
ψάχνω να βρω το σ' αγαπώ
που μ' άφησε σημάδια.

Θέλω μονάχα να του πω
να έρθει στη ζωή μου,
γιατί μακριά του δε μπορώ
ματώνει η πληγή μου.

-------------------------------------------------------------
Μετά από πολλές ώρες αναζήτησης...
επιτέλους το βρίσκω, σε μια γωνιά,
να κλαίει και να παρακαλά να γυρίσει
και να κατοικήσει εκεί που ήτανε
προηγουμένως. Μόλις με βλέπει...
κάτι άστραψε στα μάτια του και έτρεξε
και με αγκάλιασε. Τότε εγώ του φώναξα...
-------------------------------------------------------------

Δως μου το χέρι "σ' αγαπώ"
περπάτησε μαζί μου,
πάμε μαζί στον ουρανό
γίνε η ανατολή μου.

Γίνε ο ήλιος ο ζεστός
να ζεις μες την ψυχή μου
να' σαι για μένα φυλαχτό
να είσαι η ζωή μου.

-------------------------------------------------------------
Τότε το "σ' αγαπώ" επέστρεψε στην καρδιά
μου. Κι αμέσως ξαναζωντάνεψε η αγάπη μου.
Επέστρεψε πίσω ο ήλιος που φώτιζε τη ζωή
μου, επέστρεψε πίσω και η καλή μου.

Έτσι το "σ' αγαπώ" ξαναένωσε τις δυο καρδιές.
Τώρα είναι καλύτερα από πριν, ετοιμάζονται
να ενώσουν για πάντα τις ζωές τους...

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Μέσ' απ' τα λάθη μου μαθαίνω

Μέσ' απ' τα λάθη μου μαθαίνω
τον εαυτό μου να μετρώ
πέφτω μα δεν καταλαβαίνω
λέω ξανά θα σηκωθώ.

Να μου χαμογελάς

Στα δύσκολα καρδιά μου
εσύ να μ' αγαπάς,
να ζεις στα όνειρά μου
να μου χαμογελάς.

Το μαύρο μου το χρώμα
για λίγο να σκορπάς,
ψυχή μου όπως και τώρα
τον ήλιο να φοράς.

Στα μάτια σου να βλέπω
αστέρια και πουλιά,
μ' αυτά να ταξιδεύω
μακριά πολύ μακριά.

Πιασμένοι χέρι-χέρι
μαζί να περπατάμε,
κοιτώντας το φεγγάρι
αγάπη να μετράμε.

Να 'ταν ο κόσμος μας αλλοιώς

Δες πως χειμώνιασ' η ζωή
τα δέντρα πως λυγίζουν
ρίχνουν τα φύλλα τους στη Γη
στον κόσμο ν' αρμενίζουν.

Κάθε 'να φύλλο και καημός
ανθρώπων μνήμες σέρνει
άλλαξε πάλι ο καιρός
και μπόρες άλλες φέρνει.

Δάκρυ γεμίζει-ο ποταμός
τα πάντα παρασέρνει
αχ, να 'ταν ο κόσμος μας αλλοιώς
χαμόγελα να φέρνει.

Δες πως αλλάζει η ζωή
και όλα μοιάζουν ξένα
σ ' ένα οριζοντά βαθύ
ζουν όλα ρημαγμένα.

Κάτι με παίρνει από κάτω

Κάτι με παίρνει από κάτω
με ταξιδεύει στο κενό
φτάνω ξάνα μέχρι τον πάτο
μ' αναζητώ τον ουρανό.

Κάτι μου κλέβει τις χαρές
και λύπες μου χαρίζει
δάκρυ ποτίζει τις πληγές
τον κόσμο μου βυθίζει.

Κάτι με παίρνει από κάτω
μου σημαδεύει τη ψυχή
μέσα μου ψάχνω κάτι άλλο
να με κρατήσει στη ζωή.

Ρίχνω στον τοίχο μου μπογιές
να πάρω λίγο χρώμα
μα 'ναι μεγάλες οι ρωγμές
που θέλει κι άλλο ακόμα.

Κάτι με παίρνει από κάτω
μα θέλω ν' ανεβώ απάνω . . .

Τα άσπρα περιστέρια

Με δυο μπαλόνια για φτερά
θα φύγω για τ' αστέρια
εκεί που ζούνε μοναχά
τα άσπρα περιστέρια.

Θα τους μιλήσω για εσέ
που ζεις μες την ψυχή μου
αχ έρωτα μου μυστικέ
φεγγάρι της ζωής μου.

Το όνομά σου θα τους πω
πως είναι η μορφή σου
κι απ' της καρδιάς σου το ρυθμό
να 'ρθούνε στην αυλή σου.

Απόψε τα παρακαλώ
να κάνουν το ταξίδι
να σε καλέσουν για χορό
στων άστρων το σανίδι.

Αν μ' αγαπάς αληθινά
μαζί τους να γυρίσεις
και με τ' αστέρια αγκαλιά
να 'ρθεις να με φιλήσεις.

Παραμυθένιες θύμισες

Θυμάμαι το βράδυ εκείνο

που ήμουν κάτω από το μπαλκόνι σου,
ένα τραγούδι προσπαθούσα να σου πω
μα τελικά το "σκότωσα".
Μα το ήξερα μέσα μου πως δε σε πρόδωσα.
Κι εσύ, μάτια μου εσύ, το κατάλαβες.
Άνοιξες ευθύς το παραθύρι σου.
Στην αρχή φοβήθηκα,
μήπως μου θυμώσεις,
μήπως με νερό με λούσεις.
Μα με έλουσες με τα μάτια σου
και μ' άφησες να κολυμπήσω σ' αυτά.
Σωσίβιο είχα την αγάπη σου.
Έτσι τα κατάφερα και έφθασα στην καρδιά σου.
Τότε κατάλαβα ότι στ' αλήθεια μ' αγαπάς κι εσύ.
Βρήκα το όνομά μου χαραγμένο σ' ένα δέντρο,
ένα δέντρο που κάθε μέρα έκανε καρπούς
με γεύση την αγάπη μας.
Το θυμάμαι μάτια μου σαν να 'ταν χθες.
Ακόμη μου λείπεις.
Θα 'ρθω κι απόψε στο μπαλκόνι σου,
θα σκαρφαλώσω στο δέντρο που έχεις στον κήπο σου,
ναι εκείνο το δέντρο που κάποτε ζούσε στον κήπο της καρδιάς σου,
θα βγω επάνω στο μπαλκόνι
και θα σου χτυπήσω το τζάμι στο παράθυρο.
Θα είσαι εκεί να μου ανοίξεις για ακόμα μια φορά . . .;

Φιλία

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιο φίλο!


Για μένα σημαίνεις πολλά
που λόγια δεν τα λένε,
τα γράφω σε άσπρα χαρτιά
που φλόγες δεν τα καίνε.

Σημάδι βαθύ της καρδιάς
θα είσαι στη ζωή μου,
κι-αν νοιώσεις στιγμές μοναξιάς
συγχώρα την ψυχή μου.

Για σένα θα είμαι εδώ
στο δρόμο που διαλέγεις,
μαζί με το Θεό οδηγό
εκεί που θα πηγαίνεις.

Φιλία σημαίνει ζωή
αγάπη και θυσία,
μια σχέση βαθιά κι-ιερή
που δίνει τ' ανθρώπου, αξία.

Λιμάνι

Σα μια σκιά σ' ακολουθώ
στους δρόμους σου καρδιά μου,
δυο λόγια τώρα να σου πω
πριν φύγεις μακριά μου.

Ό,τι αξίζει στη ζωή
το δρόμο του δε χάνει,
μόνο για λίγο θα κρυφτεί
μέχρι να βρει λιμάνι.

Μες την καρδιά μ' αιμορραγώ
που γίναμε δυο ξένοι,
βγάζει φτερά το σ' αγαπώ
και μήνυμα σου φέρνει.

Kάθε στιγμούλα της ζωής
παράθυρο θ' ανοίξει,
στο χρόνο που ν' ο δικαστής
τι αξίζει να της δείξει.

Μαζί μπορούμε...

Μαζί μπορούμε
τον κόσμο να δούμε
κι εκεί που ματώνει
με ένα βελόνι
να κλείσουμε 'μεις την πληγή.

Μαζί μπορούμε
αγάπη να βρούμε
στο χρώμα το μαύρο
να βάλουμε τ' άσπρο
ελπίδα να 'ρθει στη ζωή . . .

Λεμονανθός

Η λεμονιά που φύτεψα
στον κήπο της καρδιάς σου
μοσχοβολάει έρωτα
κι-ανθίζει τα φιλιά σου.

Τη μοναξιά μου έδιωξε
σαν θέλει το καλό μου
και δυο φιλιά σου μου 'δωσε
να τα 'χω φυλαχτό μου.


ρεφρέν
Τις μέρες που δεν είσ' εδώ
μυρίζω τον λεμονανθό
και βρίσκομαι κοντά σου,
μου δίνει ένα σου φιλί
αγάπη αχ μοσχοβολεί
και μπαίνω στην καρδιά σου.

Τα βράδια που δεν είσ' εδώ
θα στέλνω τον λεμονανθό
αστέρι για να γίνει,
από ψηλά στον ουρανό
να στέλνει ένα σ' αγαπώ
κουράγιο να μου δίνει.


Η λεμονιά που λύγισε
δεν ήταν η δικιά σου
αφού για πάντα μου 'δινε
χαρά απ' τη χαρά σου.

Στην αγκαλιά της μ' έβαλε
ποτέ να μην κρυώνω
μ' αγάπης χρώμα μ' έντυσε
που-αντέχει μες στο χρόνο.


ρεφρέν


Κι-αν μαραθεί καμιά φορά και μαραζώσει
η λεμονιά που κρύβεις στην καρδιά,
με μια-αγκαλιά εμάς για πάντα θα ενώσει.


ρεφρέν

Παράσταση

Πριν η παράσταση αρχίσει
πρόβες θα κάνεις στο κενό,
κι-όταν ο ήλιος πάλι δύσει
πάνω θα βγεις στον ουρανό.

Και πριν τα φωτ' ανάψουν . . .


ρεφρέν
Του έρωτα ανοίγει η σκηνή
στο έργο της ζωής μου,
εσένα έχει πρωταγωνιστή
στο κέντρο της ψυχής μου.

Τα λόγια σου θα χάνεις που και που
στου νου σου την αρένα,
πριγκήπισσα γνωστού παραμυθιού
θα γίνεις για εμένα.


Πριν η παράσταση τελειώσει
άφωνοι θα' ν' οι θεατές,
θα' χει το βλέμμα τους παγώσει
ψάχνουν να βρουν αυτό που θες.

Και πριν τα φωτα σβήσουν . . .


ρεφρέν

Κάνε καρδιά μου μια ευχή

Μ' ένα σεντόνι θα σκεπάσω την αγάπη
μήπως κρυώσει και κρυφτεί,
τώρα που μέσα στη καρδιά μετρώ τα λάθη
τρέμω το τέλος μη φανεί.


ρεφρέν
Κάνε καρδιά μου μια ευχή
σαν πέφτουνε τ' αστέρια,
να 'ν' η αγάπη δυνατή,
να-ενώσουμε τα χέρια.

Κάνε καρδιά μου μια ευχή
πληγές να μη μετράμε,
κάθε που βρέχει στη ψυχή,
τον ήλιο να κοιτάμε.


Μ' ένα καντήλι θα ζεσταίνω το φεγγάρι
σαν σου κρατάει συντροφιά,
μέχρι ο ήλιος να σου δώσει ένα χάδι
σαν τη δική μου αγκαλιά.


ρεφρέν