Στης σιωπής τα κάστρα

Σα μια νύχτα δίχως άστρα
μοιάζει ετούτη η νύχτα μακριά σου
μέσα στης σιωπής τα κάστρα
κλείδωσες απόψε την καρδιά σου.

Ούτε ψίθυρο δεν ακούω στους διαδρόμους,
μονάχα το χλιμίντρισμα σαν "καλπάζει" η καρδιά σου.
Άκουσε με για λίγο πριγκιπέσα μου.
Για μένα είσαι ο ουρανός με τ' αστέρια,
είσαι ο ήλιος παρέα με το φεγγάρι,
είσαι τα πάντα...
Αν ένα μου "σ' αγαπώ" δε σε αγγίζει,
τότε πες μου απλά ένα αντίο.
Μόνο μίλα μου, μη με κρατάς άλλο σε αγωνία.
Χάθηκα απόψε στο παλάτι σου,
γυρεύοντας να βρω την αγάπη σου.
Μα δεν την βρήκα. Κάπου την έκρυψες καλά.
Θα περιμένω μέχρι τα χαράματα,
για να ακούσω μια λέξη σου μονάχα.
Μετά θα φύγω με σκυμμένο το κεφάλι.

Μέσα στα κάστρα της σιωπής σου
ψάχνω απαντήσεις,
αχ να' χα το κλειδάκι της ψυχής σου
εσύ να μ' αγαπήσεις...

Όπως παλιά

|>
^^
^^^^^
^^^^^^^^
^^^^^^^^^^^
Πλησίασε με
αγάπησε με
όπως παλιά,
νανούρισε με
χαΐδεψέ με
όπως παλιά.

Πες μου τραγούδια
φέρ' μου λουλούδια
όπως παλιά,
μείνε κοντά μου
γίνε χαρά μου
όπως παλιά.

Όπως παλιά,
σα μια βαρκούλα που' χε άσπρα τα πανιά
να ταξιδεύεις στη δική μου θάλασσα,
όπως παλιά,
το στόμα μου να μου το κλείνεις με φιλιά
να 'ξέρες μάτια μου πόσο πολύ σ' αγάπησα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Όπως παλιά ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~ έλα να γίνουμε μαζί μια αγκαλιά...~~~

Ψάχνω να βρω το "σ' αγαπώ"

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα
"σ' αγαπώ" που ζούσε σε δυο
καρδιές πολύ πολύ ευτυχισμένο,
ώσπου μια μέρα, χωρίς να καταλάβει
το γιατί, βγήκε από τις καρδιές...
Κάποιος το πέταξε σε ένα σκοτεινό
δωμάτιο, χωρίς να του εξηγήσει το
γιατί... Και τότε η μια καρδιά -η δικιά μου-
άρχισε να το ψάχνει. Δεν ήξερε όμως
που κρυβόταν. Κάποιο βράδυ όμως
του ήρθε μια αναλαμπή, ότι ίσως να
κρύβεται μέσα στις λέξεις, κει που
κανείς δε θα το έβλεπε και θα το
αναζητούσε...


Μέσα στις λέξεις περπατώ
και κρύβομαι τα βράδια
ψάχνω να βρω το σ' αγαπώ
που μ' άφησε σημάδια.

Θέλω μονάχα να του πω
να έρθει στη ζωή μου,
γιατί μακριά του δε μπορώ
ματώνει η πληγή μου.

-------------------------------------------------------------
Μετά από πολλές ώρες αναζήτησης...
επιτέλους το βρίσκω, σε μια γωνιά,
να κλαίει και να παρακαλά να γυρίσει
και να κατοικήσει εκεί που ήτανε
προηγουμένως. Μόλις με βλέπει...
κάτι άστραψε στα μάτια του και έτρεξε
και με αγκάλιασε. Τότε εγώ του φώναξα...
-------------------------------------------------------------

Δως μου το χέρι "σ' αγαπώ"
περπάτησε μαζί μου,
πάμε μαζί στον ουρανό
γίνε η ανατολή μου.

Γίνε ο ήλιος ο ζεστός
να ζεις μες την ψυχή μου
να' σαι για μένα φυλαχτό
να είσαι η ζωή μου.

-------------------------------------------------------------
Τότε το "σ' αγαπώ" επέστρεψε στην καρδιά
μου. Κι αμέσως ξαναζωντάνεψε η αγάπη μου.
Επέστρεψε πίσω ο ήλιος που φώτιζε τη ζωή
μου, επέστρεψε πίσω και η καλή μου.

Έτσι το "σ' αγαπώ" ξαναένωσε τις δυο καρδιές.
Τώρα είναι καλύτερα από πριν, ετοιμάζονται
να ενώσουν για πάντα τις ζωές τους...

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Μέσ' απ' τα λάθη μου μαθαίνω

Μέσ' απ' τα λάθη μου μαθαίνω
τον εαυτό μου να μετρώ
πέφτω μα δεν καταλαβαίνω
λέω ξανά θα σηκωθώ.

Να μου χαμογελάς

Στα δύσκολα καρδιά μου
εσύ να μ' αγαπάς,
να ζεις στα όνειρά μου
να μου χαμογελάς.

Το μαύρο μου το χρώμα
για λίγο να σκορπάς,
ψυχή μου όπως και τώρα
τον ήλιο να φοράς.

Στα μάτια σου να βλέπω
αστέρια και πουλιά,
μ' αυτά να ταξιδεύω
μακριά πολύ μακριά.

Πιασμένοι χέρι-χέρι
μαζί να περπατάμε,
κοιτώντας το φεγγάρι
αγάπη να μετράμε.

Να 'ταν ο κόσμος μας αλλοιώς

Δες πως χειμώνιασ' η ζωή
τα δέντρα πως λυγίζουν
ρίχνουν τα φύλλα τους στη Γη
στον κόσμο ν' αρμενίζουν.

Κάθε 'να φύλλο και καημός
ανθρώπων μνήμες σέρνει
άλλαξε πάλι ο καιρός
και μπόρες άλλες φέρνει.

Δάκρυ γεμίζει-ο ποταμός
τα πάντα παρασέρνει
αχ, να 'ταν ο κόσμος μας αλλοιώς
χαμόγελα να φέρνει.

Δες πως αλλάζει η ζωή
και όλα μοιάζουν ξένα
σ ' ένα οριζοντά βαθύ
ζουν όλα ρημαγμένα.

Κάτι με παίρνει από κάτω

Κάτι με παίρνει από κάτω
με ταξιδεύει στο κενό
φτάνω ξάνα μέχρι τον πάτο
μ' αναζητώ τον ουρανό.

Κάτι μου κλέβει τις χαρές
και λύπες μου χαρίζει
δάκρυ ποτίζει τις πληγές
τον κόσμο μου βυθίζει.

Κάτι με παίρνει από κάτω
μου σημαδεύει τη ψυχή
μέσα μου ψάχνω κάτι άλλο
να με κρατήσει στη ζωή.

Ρίχνω στον τοίχο μου μπογιές
να πάρω λίγο χρώμα
μα 'ναι μεγάλες οι ρωγμές
που θέλει κι άλλο ακόμα.

Κάτι με παίρνει από κάτω
μα θέλω ν' ανεβώ απάνω . . .

Τα άσπρα περιστέρια

Με δυο μπαλόνια για φτερά
θα φύγω για τ' αστέρια
εκεί που ζούνε μοναχά
τα άσπρα περιστέρια.

Θα τους μιλήσω για εσέ
που ζεις μες την ψυχή μου
αχ έρωτα μου μυστικέ
φεγγάρι της ζωής μου.

Το όνομά σου θα τους πω
πως είναι η μορφή σου
κι απ' της καρδιάς σου το ρυθμό
να 'ρθούνε στην αυλή σου.

Απόψε τα παρακαλώ
να κάνουν το ταξίδι
να σε καλέσουν για χορό
στων άστρων το σανίδι.

Αν μ' αγαπάς αληθινά
μαζί τους να γυρίσεις
και με τ' αστέρια αγκαλιά
να 'ρθεις να με φιλήσεις.

Παραμυθένιες θύμισες

Θυμάμαι το βράδυ εκείνο

που ήμουν κάτω από το μπαλκόνι σου,
ένα τραγούδι προσπαθούσα να σου πω
μα τελικά το "σκότωσα".
Μα το ήξερα μέσα μου πως δε σε πρόδωσα.
Κι εσύ, μάτια μου εσύ, το κατάλαβες.
Άνοιξες ευθύς το παραθύρι σου.
Στην αρχή φοβήθηκα,
μήπως μου θυμώσεις,
μήπως με νερό με λούσεις.
Μα με έλουσες με τα μάτια σου
και μ' άφησες να κολυμπήσω σ' αυτά.
Σωσίβιο είχα την αγάπη σου.
Έτσι τα κατάφερα και έφθασα στην καρδιά σου.
Τότε κατάλαβα ότι στ' αλήθεια μ' αγαπάς κι εσύ.
Βρήκα το όνομά μου χαραγμένο σ' ένα δέντρο,
ένα δέντρο που κάθε μέρα έκανε καρπούς
με γεύση την αγάπη μας.
Το θυμάμαι μάτια μου σαν να 'ταν χθες.
Ακόμη μου λείπεις.
Θα 'ρθω κι απόψε στο μπαλκόνι σου,
θα σκαρφαλώσω στο δέντρο που έχεις στον κήπο σου,
ναι εκείνο το δέντρο που κάποτε ζούσε στον κήπο της καρδιάς σου,
θα βγω επάνω στο μπαλκόνι
και θα σου χτυπήσω το τζάμι στο παράθυρο.
Θα είσαι εκεί να μου ανοίξεις για ακόμα μια φορά . . .;

Φιλία

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιο φίλο!


Για μένα σημαίνεις πολλά
που λόγια δεν τα λένε,
τα γράφω σε άσπρα χαρτιά
που φλόγες δεν τα καίνε.

Σημάδι βαθύ της καρδιάς
θα είσαι στη ζωή μου,
κι-αν νοιώσεις στιγμές μοναξιάς
συγχώρα την ψυχή μου.

Για σένα θα είμαι εδώ
στο δρόμο που διαλέγεις,
μαζί με το Θεό οδηγό
εκεί που θα πηγαίνεις.

Φιλία σημαίνει ζωή
αγάπη και θυσία,
μια σχέση βαθιά κι-ιερή
που δίνει τ' ανθρώπου, αξία.

Λιμάνι

Σα μια σκιά σ' ακολουθώ
στους δρόμους σου καρδιά μου,
δυο λόγια τώρα να σου πω
πριν φύγεις μακριά μου.

Ό,τι αξίζει στη ζωή
το δρόμο του δε χάνει,
μόνο για λίγο θα κρυφτεί
μέχρι να βρει λιμάνι.

Μες την καρδιά μ' αιμορραγώ
που γίναμε δυο ξένοι,
βγάζει φτερά το σ' αγαπώ
και μήνυμα σου φέρνει.

Kάθε στιγμούλα της ζωής
παράθυρο θ' ανοίξει,
στο χρόνο που ν' ο δικαστής
τι αξίζει να της δείξει.

Μαζί μπορούμε...

Μαζί μπορούμε
τον κόσμο να δούμε
κι εκεί που ματώνει
με ένα βελόνι
να κλείσουμε 'μεις την πληγή.

Μαζί μπορούμε
αγάπη να βρούμε
στο χρώμα το μαύρο
να βάλουμε τ' άσπρο
ελπίδα να 'ρθει στη ζωή . . .

Λεμονανθός

Η λεμονιά που φύτεψα
στον κήπο της καρδιάς σου
μοσχοβολάει έρωτα
κι-ανθίζει τα φιλιά σου.

Τη μοναξιά μου έδιωξε
σαν θέλει το καλό μου
και δυο φιλιά σου μου 'δωσε
να τα 'χω φυλαχτό μου.


ρεφρέν
Τις μέρες που δεν είσ' εδώ
μυρίζω τον λεμονανθό
και βρίσκομαι κοντά σου,
μου δίνει ένα σου φιλί
αγάπη αχ μοσχοβολεί
και μπαίνω στην καρδιά σου.

Τα βράδια που δεν είσ' εδώ
θα στέλνω τον λεμονανθό
αστέρι για να γίνει,
από ψηλά στον ουρανό
να στέλνει ένα σ' αγαπώ
κουράγιο να μου δίνει.


Η λεμονιά που λύγισε
δεν ήταν η δικιά σου
αφού για πάντα μου 'δινε
χαρά απ' τη χαρά σου.

Στην αγκαλιά της μ' έβαλε
ποτέ να μην κρυώνω
μ' αγάπης χρώμα μ' έντυσε
που-αντέχει μες στο χρόνο.


ρεφρέν


Κι-αν μαραθεί καμιά φορά και μαραζώσει
η λεμονιά που κρύβεις στην καρδιά,
με μια-αγκαλιά εμάς για πάντα θα ενώσει.


ρεφρέν