Τα γραφήματα της καρδιάς μου: Συναίσθημα

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Συναίσθημα

3 σχόλια:

Hliaxtida είπε...: Πραγματικά εξαιρετικη ερμηνεια. Εδω φαινεται η φωνή. Χωρις μουσικη..
Καλημερα Ζήνωνα και ευχομαι να εχεις ενα ομορφοΣΚ; 14 Σεπτεμβρίου 2007 στις 8:53 π.μ.
Dee Dee είπε...: Καταπληκτικη ερμηνια......ρε συ δακρυσα κι εγω........οντως σαν βροχερο ηλιοβασιλεμα!!!
Καλο ΣΚ Ζηνωνα. Ντι Ντι; 14 Σεπτεμβρίου 2007 στις 5:36 μ.μ.
Ζήνωνας είπε...: Καλησπέρα σας!

Μαρία και Ντι Ντι σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.

Να έχετε ένα υπέροχο απόγευμα!
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σας!; 14 Σεπτεμβρίου 2007 στις 5:56 μ.μ.

Στη γιαγιά...

Δε λέει να φύγει η θλιμμένη ζωγραφιά
στο προσωπό μου χαραγμένος είναι χάρτης,
στάζει σα σύννεφο και χάνεται η ματιά
σαν ταξιδιώτης που ποτέ δε θα ξανάρθει.

επωδός
Έλα και φέρε καλοκαίρι στην καρδιά
της μοναξιάς εσύ θλιμμένο μου αγέρι
φτιάξε μια θάλασσα απ' το δάκρυ που κυλά
τα δειλινά να σβήνει ο ήλιος σα θα φεύγει.

Μέσα στα μάτια ξεπροβάλλει μια ρωγμή
μια χαραμάδα βρίσκει η ανάμνηση και τρέχει,
μέσα στο δάκρυ μου ζωντάνεψε η στιγμή
πες μου απ' το θάνατο ζωή πόσο απέχεις...;

Αθάνατα τα λόγια της ψυχής

Γαλανός ουρανός

Καλημέρα στ' αστέρι που πέφτει
σα νιφάδα χιονιού μ' ακουμπά
σαν αλήθεια κτυπά στον καθρέφτη
και το Φως της παντού το σκορπά.

Πόσο όμορφος είναι ο κόσμος
σαν τα μάτια θωρούν καθαρά
σαν το λάφυρο μοιάζει ο δυόσμος
κι αν το χώμα στεγνό, θα βλαστά.

Κι αν τα φύλλα στη γη μαραμένα
κι αν το ύδωρ που πίνουν γλυφό
κι αν η λάβα του ήλιου πλανέφτρα
είν' το Φως της ζωής δροσερό.

Αν το χρώμα της γης ξεθωριάσει
πιότερο να ν' ο Ουρανός γαλανός
γιατ' Αυτός τους ανθρώπους θ' αλλάξει
αν το θέλει τ' ανθρώπου ο βιος.