Χαρούμενες ηλιαχτίδες (παιδικό)

Σ' ένα υπόγειο ανήλιαγο κοιμάμαι
κι όταν ξυπνάω τα παράθυρο κλειστό,
πίσω απ' το τζάμι οι αχτίδες μου γελάνε
και το παράθυρο ανοίγω να 'λιαστώ.

Χρυσομαλλούσες οι αχτίδες με χαϊδεύουν
και ένα χαρούμενο χορεύουνε σκοπό,
στα πιο ωραία παραμύθια ταξιδεύουν
και κάθε μέρα φέρνουν δώρα ένα σωρό.

Κι όταν νυχτώσει και ο ήλιος πια κοιμάται
το φεγγαράκι έχει μες την αγκαλιά,
για να του φέγγει τις πλατείες, μη φοβάται
μέχρι η πρώτη η αυγούλα 'ρθει ξανά.

Φεγγαρόλουστες πλατείες

Με δυο σημάδια τ' ουρανού που 'ν' θαλασσιά
φτιάχνει βαπόρια η καρδιά λες και πλανιέται,
σε δυο ποτάμια μυστικά που 'ν' εχθρικά
σβήνει του ήλιου η θωριά, σαν μαραμένη 'μυγδαλιά
και ύστερα στις στάχτες του η αγάπη πια γεννιέται.


επωδός
Στις φεγγαρόλουστες πλατείες του Μαγιού
παίρνει μολύβι και χαρτί δες η ζωή και γράφει ιστορία,
κι απ' της ηλιόλουστες διαθήκες τ' ουρανού
παίρνει το χρώμα απ' την αυγή δες η ψυχή και μπλέκει μιαν αξία*.


Σε μια καρέκλα κουνιστή μες την αυλή
κάθεται τ' όνειρο μονάχο και δακρύζει,
στο δέντρο δίπλα ένα γλυκόλαλο πουλί
μες στις φτερούγες το κρατεί, σαν κλαίει το παρηγορεί
και ύστερα σ' ανθρώπινη ψυχή σαν δώρο το αφήνει.


*αξία ψυχική, άϋλη, ένα δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο που τόσο αγαπά