Σαν του γιασεμιού ανάσα

Της καρδιάς το πανωφόρι

είναι τρύπιο και παλιό,
μα θα πάρω πηλοφόρι
να μπαλώσω το κενό.

Ίσως έτσι μ' αγαπήσεις
έστω και για μια φορά,
και την πόρτα μου χτυπήσεις
πριν βουρκώσει η χαρά.


επωδός
Μη φοβάσαι ν' αγαπήσεις
η αγάπη δεν πονά,
έλα μέσα μου ν' ανθίσεις
να ευωδιάζει η καρδιά.

Σαν του γιασεμιού ανάσα
σαν κυκλάμινου θωριά,
έτσι είναι η αγάπη
κι έτσι ζει παντοτινά.


Της καρδιάς το πανωφόρι
είχε χρώμα πορφυρό,
η γιαγιά το 'χε υφάνει
σ' έναν ξύλινο αργαλειό.

Τι κι αν τώρα έχει ξεβάψει
πάλι εσένα καρτερώ,
μ' ένα σ' αγαπώ να βάψεις
γη, καρδιά και ουρανό.