Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

Μυγδαλιά


Τρέχουν στες στράτες οι βροχές
ποτάμια ούλλον λύπες
τρέχουν ξωπίσω τους χαρές
τζαι σβήνουν τες ομίχλες.

Στέκει στην πόρταν η καρκιά
με δάκρυ εις τα μάθκια
βλέπει στο βάθος 'μυγδαλιά
μ' αμύγδαλα καράτια.

Σαν πανωραία 'μυγδαλιά
στον κήπο ανθισμένη
εν τ' ουρανού η γειτονιά
μ' αστέρκα στολισμένη.

Βλέπουν τα μάθκια τζαι γελούν
λευκά τζι' αγνά μπουμπούκια
σαν τα χαμόγελα κοσμούν
ανθρώπων προσωπούθκια.


στες = στις
ούλλον = όλο
τζαι = και
εν = είναι
αστέρκα = αστέρια
μάθκια = μάτια
προσωπούθκια = προσωπάκια

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eξαιρετικό και διαφορετικο..
Καλημερα Ζήνωνα

Ανώνυμος είπε...

υπέροχος, τρυφερός με όλη τη δροσια και την ομορφιά της ηλικίας σου, μ' αισιοδοξία, με αγάπη, μ'όνειρο, με ταλέντο, με ταπείνωση, με ειλικρίνεια.xαίρομαι ιδιαίτερα κάθε δημιουργία σου που διαβάζω.ευγενική και τρυφερή ψυχή που ελπίζει και δίνει μηνύματα σε όσους έχουν την διάθεση να τα δουν.περιμένω με χαρά ν' ακούσω τα κομμάτια σου μελοποιημένα.να είσαι καλά και φιλιά στη Κύπρο.
Melhisedek (apo stixoi.info)