Έλα κι απόψε στην ψυχή μου φανερώσου
πάρ' την κοντά σου να σε βλέπει να γελά
θέλω τα χείλη στ' όνομά Σου να πετρώσουν
να 'ναι τα λόγια της καρδιάς μου αληθινά.
επωδός
Μάνα Παναγιά του κόσμου όλου
πάρε με αγκαλιά το Φως σου δως μου
δείξε μου το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό.
Βάλε στην ψυχή φτερά αγγέλων
να 'ρθει να σε βρει στο αιώνιο μέλλον
κάνε την ευχή στην προσευχή μου αληθινή.
Δως μου έναν ήλιο να τον βλέπω σα νυχτώνει
να πολεμώ κάθε αόρατο εχθρό
δως μου ελπίδα στην καρδιά να δυναμώνει
κι αν πέσω κάτω δυο φορές να σηκωθώ.
2 σχόλια:
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο ότι ένας τόσο πυκνός λόγος ρέει τόσο αβίαστα...
και κατακλύζει με δυνατά πνευματικά συναισθήματα τη Μάνα Παναγιά!
Εξαιρετικό !!
Σας ευχαριστώ κ. Αναστάσιε.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές τα λόγια, τα συναισθήματα και η καρδιά βρίσκουν ένα κοινό δίαυλο επικοινωνίας που μιλά κατευθείαν στην ψυχή. Το συγκεκριμένο ποίημα γεννήθηκε αβίαστα με έμπνευση σχεδόν ακαριαία. Είναι φορές που η καρδιά αισθάνεται πλήρη νηφαλιότητα και μιλάει από μόνη της, όσα τα χείλη δεν μπορούν να πουν.
Να μην φλυαρήσω άλλο. Η Παναγία να μας φυλάει υπό τη Σκέπη Της!
Δημοσίευση σχολίου