Στα μάτια κρύβεται η αυγή
μια χαραμάδα μικρή
που μεγαλώνει σαν βλέπω εσένα.
Του ήλιου η ανατολή
εσύ δικό μου πρωί
κοντά μου έλα να γίνουμε ένα.
επωδός
Να σ' αγκαλιάζω σφικτά
μαζί να πάμε ψηλά
να ζωγραφίσουμε όλα τ' αστέρια.
Κι ένα φεγγάρι μικρό
να μας χωράει τους δυο
σαν θα ενώνουμε τώρα τα χέρια.
Κρύψου στις φλέβες μου εσύ
σαν αίμα δως μου ζωή
πιο δυνατά η καρδιά να χτυπάει.
Για να σε νοιώθω παντού
και στην ψυχή και στο νου
κι ας πάμε όπου η αγάπη μας πάει.
3 σχόλια:
Πολύ ευφορία κατάκλυσε την ψυχή μου, όταν το διάβασα!
Με άγγιξε βαθιά και με συγκίνησε ανείπωτα. Λέξη προς λέξη, στίχο με στίχο, κλιμακώνεται μια άφατη τρυφερότητα ψυχής, διατυπωμένη με τον καλύτερο δυνατό ποιητικό λόγο.
Έχει μια φρεσκάδα ανθρώπινης ζεστασιάς.
ΚΑΛ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ...
ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ???
Καλησπέρα σας κ. Αναστάσιε. Χαίρομαι που οι λέξεις καταφέρνουν να μεταφέρουν το συναίσθημα των σκέψεων. Η έμπνευση για μένα αποτελεί Θείο Δώρο και ένα τρόπο έκφρασης μοναδικό. Η γραφή λέει αυτά που τα χείλη μου δεν ξέρουν να λένε.
Αγαπητέ ανώνυμε, είμαι 26 ετών. Το πού τα βρίσκω δεν το γνωρίζω, απλά μου έρχονται. Η έμπνευση είναι σαν το ποταμάκι που κυλά. Άμα βρέξει συναισθήματα, τότε φουσκώνει. Άλλες φορές τα γραφόμενα είναι φτωχά, άλλες πλούσια. Θεωρώ πως αυτό είναι ένα τάλαντο που μου έδωσε ο Θεός. Δεν ανήκει σε μένα, απλά προσπαθώ να το καλλιεργήσω, να το κάνω όσο καλύτερο μπορώ και να το επιστρέψω στους ανθρώπους όπου ανήκει.
Καλό Σαββατοκύριακο και ο Θεός μαζί μας!
Δημοσίευση σχολίου