Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Εκεί που τ' όνειρο μας γίνεται ζωή


Γράφω στον τοίχο τη δική μας ιστορία
μοιάζει με σύνθημα μιας άλλης εποχής
κάνει ο έρωτας μας ξέφρενη πορεία
μες στα στενά της διψασμένης λογικής.


επωδός
Δεν την ακούω την καρδιά που μου μιλάει
όλο σωπαίνω και ευθεία προχωρώ
το σ' αγαπώ στα σκοτεινά τί να μου κάνει
αφού τον ήλιο μου τον κρύβω στο μυαλό.

Δως μου το χέρι σου και μη ρωτάς που πάμε
ξέχνα τα βήματα που έμαθες μικρή
σ' ένα χορό των αστεριών ψηλά πετάμε
εκεί που τ' όνειρο μας γίνεται ζωή.


Έχω στον κόρφο μου κρυμμένη μιαν Ιθάκη
εσύ ζητάς για το ταξίδι προορισμό
μα 'χει αξία η διαδρομή προς την αγάπη
μέχρι να σβήσει το εμείς τον ενικό.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφο το ποίημα σου καλέ μου!
με ξέφρενη πορεία ανοδική!
κι ο ήλιος ο κρυμμένος στο μυαλό σου!
μια έμπνευση δικιά σου εκπληκτική!

Μ΄ενθουσίασες!
Ευλογημένη πορεία να έχεις!
Θεώνη

Ζήνωνας είπε...

Καλησπέρα σας κα. Θεώνη και καλή εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για το πολύ γλυκό ποιηματάκι σας και τα ωραία λόγια σας!

Τα όμορφα λόγια σας γίνονται η δύναμη να συνεχίσω να γράφω!

Να 'στε πάντα καλά και ο Θεός μαζί σας!