Δε με κατάλαβες ποτέ τι εννοούσα
τα βλέμματά μας αντιμέτωπα όταν ήταν
όταν γι' αγάπη στα κρυφά εγώ μιλούσα
μέσα μου ένιωσα ο δειλός την πρώτη ήττα.
επωδός
Όλα τα όνειρα που άναψες εντός μου
μια νύχτα έσβησες κι εγώ μες στο σκοτάδι,
κοντά σου έμαθα αλλιώς τον εαυτό μου
μ' όλη τη δύναμη που κρύβει η αγάπη.
Εσύ μου έμαθες τα αισθήματα να δείχνω
πως θέλει αγώνα η αγάπη για ν' αντέξει
μα δεν κατάφερα στο πλάι σου να μείνω
κι ας είχα αισθήματα, τα έκοψες στη μέση.
Εγώ σου ζήτησα να δώσεις αποδείξεις
είπες πως δεν μπορείς να δώσεις παραπάνω
δε σου ζητάω άλλο πια να μ' αγαπήσεις
τον έρωτά μου δεν τον κάνω εγώ ζητιάνο.
2 σχόλια:
Χαίρω όπου η λογική πρυτανεύει του αισθήματος στο συγκεκριμένο ποίημα.
Αυτό «τον έρωτά μου δεν τον κάνω εγώ ζητιάνο» προκαλεί πόνο μεν, αλλά δεικνύει ότι πρέπει να υπάρχει και ανταπόκριση.
Όλα τα ξεπερνά ο χρόνος.
Καλησπέρα σας κ. Αναστάσιε και καλή σας εβδομάδα!
Σίγουρα προκαλεί πόνο αλλά ας είναι ευλογημένος. Είναι κι αυτός άλλος ένας καρπός τον πράξεών μου για να δυναμώσω.
Να είστε πάντα καλά και ο Θεός μαζί σας!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε συχνά απ' το λημέρι μου!
Δημοσίευση σχολίου