Σ' αφήνω πάλι με τα μάτια βουρκωμένα
την πόρτα κλείνω μ' ένα αντίο αγκαλιά
στα σκαλοπάτια σου τα όνειρα απλωμένα
που μέχρι χθες ήταν στα θέλω μας κοινά.
επωδός
Μην προσπαθείς τα δυο σου μάτια να μου κρύψεις
είν' το συναίσθημα στο βλέμμα καρφωμένο,
τη μοναξιά σου μη ζητάς να αναστήσεις
όσο ανάμεσα μας ένα φως είν(αι) αναμμένο.
Σε βλέπω μέσα στο σκοτάδι να κοιμάσαι
κι από τα όνειρά μου να περνάς ξεχνάς
έτσι έχεις μάθει τη ζωή, να τη φοβάσαι
τα συναισθήματα να δείχνεις δεν τολμάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου