Στρατιώτης των ονείρων

Στις μαρμαρένιες γειτονιές

απόψε θα με πάω
να γίνω μια με τις ζωές
εκείνων π' αγαπάω.

Τις ασημένιες τους φωνές
κρατάω να μου φέγγουν
μέσα σ' αδύνατες σιωπές
τα λόγια ν' αφεντεύουν.

Τρέχω πριν σβήσ' ο ουρανός
πριν έρθει ο χειμώνας
γίνομαι κάτασπρος ανθός
μιας μαύρης ανεμώνας.

Στις παγωμένες φυλακές
δε θέλω πια να ζήσω
θέλω να μπω σε αγκαλιές
κι ανθρώπους ν' αγαπήσω.

Θα γίνω άγρυπνος φρουρός
στρατιώτης των ονείρων
υψώνω λάβαρο το φως
σαν λάβα ηφαιστείων.

Μια ομορφιά αληθινή
που ψέμα δεν την σκιάζει
θα 'χω γι' ασπίδα τη ψυχή
το σκότος να τρομάζει.

Σε μια πανέμορφη ζωή
θα γίνω πια πολίτης
και στην καρδιά και στη ψυχή
γαλάζιος ο πλανήτης.

Κάτι που 'ν' έξω απ' τη Γη
εμάς ας δυναμώνει
είν' η Αλήθεια μας αυτή
κι η Αγάπη μας ενώνει.