Σ' ένα μπουκάλι, μέσα θα κλείσω
όλα τ' αρώματα ζωής σαν την βροχή
κι όταν διψάσω, ρούχο θα βρέξω
για να δροσίσω μια πληγή που αιμορραγεί.
Σ' ένα συρτάρι, μέσα θα κρύψω
όλα τα χρώματα που έχει η καρδιά μου
κι όταν νυχτώσει, μ' ένα πινέλο
σε μια παλέτα θ' αναμείξω τα όνειρά μου.
Σ' ένα λιμάνι, πλοίο θα δέσω
να 'χω για γλάρους τους ανθρώπους π' αγαπώ
να 'ναι η στεριά μου, η αγκαλιά τους
στη ζεστασιά της πως ποθώ να τυλιχτώ.
1 σχόλιο:
So this poem is dark and deep. I'm really not good at poetry but I think to me it sounds like someone who is looking for love but with some walls up to protect themself, yet still looking for love.
Δημοσίευση σχολίου