Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Καρδιά να βρεις



Μια εδώ και μια εκεί
σ' ένα υπόγειο εντός σου
η ζωή μου φυλακή
φύλακας ο εαυτός σου.

Δεν ακούς και δε μιλάς
πες μου εν τέλει τί θα γίνει 
ξέρεις μόνο να ζητάς
μα ξεχνάς εσύ να δίνεις.


επωδός
Δε σε φτάνω τελικά
ρόδα είσαι και κυλάς
μακριά ξέρεις να φεύγεις
αν δακρύζεις αν πονάς
έστω λίγο αν μ' αγαπάς
καρδιά να βρεις να μένεις.


Λέξεις κρύβεις στο μυαλό
δεν τολμώ να μπω στις σκέψεις
λάθος μοιάζει το σωστό
προσπαθείς να με μπερδέψεις.

Με κουράσαν οι στιγμές
χάνεις πια τον εαυτό σου
πες μου άλλο αν δε με θες
να χαθώ απ' το παρόν σου.

2 σχόλια:

Αναστάσιος είπε...

Ένα ακόμη υπέροχο ποίημά σου,
κατακλυσμένο από το κάλλος του λόγου σου!
Στίχοι που αποπνέουν αγάπη, τρυφερότητα και νοσταλγική διάθεση...

Ζήνωνας είπε...

Καλησπέρα σας κ. Αναστάσιε.

Σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια!

Να 'στε πάντα καλά και ο Θεός μαζί σας!