Τί χρώμα έχει το σκοτάδι;

Σημερινή μου έμπνευση αποτέλεσε το παρακάτω βιντεάκι που μου έστειλε ένας φίλος...

Ψυθίρισέ μου μια εικόναβάλε μου εσύ όλο το χρώμαμες στον ματιών μου τις οθόνεςπου δίχως ρεύμα μοιάζουν μόνες.
Τα δάκτυλά μου ένας δρόμος και η φωνή μου ταχυδρόμοςνα ψάχνουν μέσα στην πορείαγια να μου γράψουν ιστορία...

επωδόςΤί χρώμα έχει το σκοτάδιόταν τα μάτια μου θα κλείσωαπ' την αρχή θα προσπαθήσωόλο τον κόσμο μου να χτίσω.
Τί χρώμα έχει η αγάπησαν δεν κοιτάζω τη μορφή μουείναι τα μάτια μου η αφή μουκόσμος παράλληλος η γη μου.

Ζωγράφισέ μου έναν κόσμοφύτεψε μέσα έναν δυόσμογια να με λούσει τ' άρωμά τουμ' ένα συναίσθημα σταράτο.
Στη μέσα γη μου έν' αστέριψάχνει τη δύναμη να φέρειόλα τα εμπόδια να ρίξωνα πω ελεύθερα θα ζήσω...

Μικρή μου αγάπη

Δεν ξέρω τον τρόπο

να βρω την αγάπη

σε ποιο άγνωρο τόπο

σε ποιο μονοπάτι...

Τα βήματα ψάχνω

δεν ξέρω που πάω

καρδιά μου σε χάνω

στα θέλω μου πάνω.

επωδός

Σαν κλείνω τα μάτια

σε βλέπω κοντά μου

ξυπνά η καρδιά μου

και σπάει κομμάτια.

Μικρή μου αγάπη

το χέρι μου κράτα

το χρόνο σταμάτα

και γύρνα την πλάτη.

Να δω τη μορφή σου

το όμορφο γέλιο

αυτό μόνο θέλω

να είμαι μαζί σου.

Το χθες μου σκαλίζω

σημάδια στο νου μου

στιγμές σε αγγίζω

μα άδεια η αφή μου.

Το δάκρυ μου κρύβω

μη δεις πως φοβάμαι

μα δε σε αφήνω

ακόμα θυμάμαι...

Τα μεγάλα σου λάθη

Άλλο ένα βράδυ κλείνω το συρτάρι

μέσα ένα σημείωμα σου είχα ανοιχτό

έγραφες θυμάμαι πως πονά η αγάπη

λάθη είπες πως έκανες και φεύγεις από 'δω.

επωδός

Πως μπορώ να δικάσω τα μεγάλα σου τα λάθη

αφού μόνο εσένα στ' αλήθεια αγαπώ,

δεν τολμώ να σε κρύψω στης καρδιάς μου τα βάθη

αφού θέλω κοντά σου για πάντα να ζω.

Άφησες σημάδια πάνω στο κορμί μου

θύμισες που ψάχνουν πάντα κάπου να σε βρουν

μοιάζουνε τα μάτια (σου) με τη φυλακή μου

κρύβουν συναισθήματα που δεν τολμούν να πουν.

Λάθος εποχή

Τα φώτα όταν σβήσαμε

τα βήματα σου αργήσανε, εντός μου να φανούν

τα μάτια όταν ανοίξαμε

τα χείλη μας σφραγίσαμε, μα οι ματιές μιλούν.

επωδός

Ίσως ζήσαμε σε λάθος εποχή

δεν χαράζει η αγάπη μας στη δύση

ίσως πάγωσε του έρωτα η αρχή

και αντίστροφα μετρά πριν μας αφήσει.

Ίσως κρύψαμε μια αγάπη στη βροχή

που χτυπάει δυνατά και την πληγώνει

ίσως να 'τανε η μέρα δανεική

εδώ εσύ κι εγώ εκεί, τί μας ενώνει;

Τα θέλω μου όλα πέταξα

μες τη βαθιά σου θάλασσα, μα στέρεψε νωρίς

κι αν μοιάζουν όλα ασήμαντα

πνιγόμαστε στα κύματα, που φτιάξαμε εμείς.