Σε συνάντησα ξανά μετά από μήνες
και οι μνήμες εντός μου θεριεύουν το νου
στο παγκάκι της πλατείας τα όνειρά μου
μα δικά μου στ' αλήθεια αν είναι ρωτούν...
επωδός
Δε σου κρύβω τον κόσμο που μέσα του ζω
τα κλειδιά μου σου δίνω να 'ρθεις από 'δω
κι αν το θέλει η καρδιά σου να μείνεις εδώ
καλημέρα αγάπη καινούργια θα πω.
Με ρωτάς γιατί σωπάσαν οι φωνές μας
δυο μικρές ιστορίες που χαθήκαν στο χθες
την ευθύνη αναλαμβάνουν οι αντοχές μας
το παιχνίδι μου παίξε κι εσύ αν το θες...
2 σχόλια:
Υπέροχο στην πλοκή και στην διατύπωση των σκέψεων.
Μακάρι να είναι μια απαρχή, όχι παιχνιδιού πλέον, αλλά κάτι που να έχει συνέχεια, συνέπεια, και μέλλον χαρούμενο από κοινού.
Καλησπέρα σας κ. Αναστάσιε,
ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σας λόγια!
Έχετε τον τρόπο να ξεκλειδώνετε τα συναισθήματα! Ας γίνει το θέλημα του Θεού!
Δημοσίευση σχολίου