Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Δυο ψυχές


Υπάρχει ανάμεσα μας μία εποχή
για μένα άνοιξη για σένα όμως δεν ξέρω
ίσως να είμαι μπόρα φθινοπωρινή
τόξο ουράνιο στα χέρια όμως δεν έχω.


επωδός
Ό,τι αξίζει να σωθεί θα το κρατήσω
ίσως το αύριο μαζί σου να 'ναι τώρα
σου δίνω ανάσα πριν τα όνειρα μου σβήσω
κι ας είν' η αγάπη μας μια απότομη ανηφόρα.

Άκου τα θέλω μας που ξέρουν ν' αλητεύουν
δύο στρατιώτες οι καρδιές που πολεμάνε
τι κι αν στη μάχη τελικά κι οι δυο πεθαίνουν
δε θα χωρίσουν δυο ψυχές που αγαπάνε.


Σε προκαλώ να μου χαρίσεις μια πνοή
το σώμα μου άδειο από συναίσθημα δικό σου
πόσα ν' αντέξει μια καρδιά που αιμορραγεί
όταν ξυπνά και δεν κοιτά το πρόσωπό σου.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο!

Αναστάσιος είπε...

Αγαπητέ Ζήνωνα τα περισσότερα ποιήματά σου μιλούν συναισθηματικά στο κέντρο της καρδίας μου.
Οι «δυο ψυχές» διαθέτουν δύναμη έκφρασης, τρυφερότητα, και αρκετή γλυκύτητα.
Πέρα από το συναίσθημα ας πρυτανεύει και η λογική.
Στην ζωή δεν έχουν όλα το προσδοκώμενο ευχάριστο τέλος.
Δεν λέω περισσότερα. ..

Ζήνωνας είπε...

@Cranberry ☦: Καλημέρα σας, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Καλή εβδομάδα και ο Θεός μαζί σας!


@Αναστάσιος: Καλημέρα σας κ. Αναστάσιε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας! Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή μεταξύ λογικής και συναισθήματος! Το προσδοκώμενο τέλος είναι μια ευχή στην προσευχή! Αν είναι θέλημα Θεού, ας γίνιε!

Τα γραπτά μου δεν είναι όλα βιωματικά. Μερικές φορές κάποια περιέχουν κάποιες αληθινές πτυχές του εαυτού μου αλλά τις πλείστες φορές είναι μυθοπλασία όπως το συγκεκριμένο. Φτιάνω μια εικόνα στο μυαλό μου και βάζω τον εαυτό μου σε ρόλο πρωταγωνιστή.

Πάντως, αας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας και την αγάπη που δείχνετε στα γραπτά μου. Σας είμαι ειλικρινά ευγνώμων!

Να σας έχει ο Θεός πάντα καλά με τα τους οικείους σας!

Καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου Ζήνωνα, σε χαιρετώ!
Χαίρομαι για την αστείρευτη έμπνευσή σου!
Ο Θεός να είναι πάντα μαζί σου!
Με αγάπη
Θεώνη