Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Ποτέ


Στα μάτια σου εγώ ήμουνα
έλεγες ο άνθρωπός σου
μα τώρα το κατάλαβα
πως μοιάζω να ‘μαι εχθρός σου.

Η μέρα αυτή δεν άργησε
εσύ να πεις αντίο
κι η αγάπη μας κατάντησε
μια ανάμνηση για δύο.


επωδός
Ποτέ εγώ δεν άφησα αυτά που μου ‘χεις δώσει
τα κράτησα ενθύμιο για μια χαρά με δόσεις,
ποτέ μην πεις πως άργησα να δείξω μια συγγνώμη
ό,τι κι αν κάνω μάτια μου δεν σου αλλάζω γνώμη.


Έχω βαθιά τους πόνους μου
βουβός και περιμένω
σ’ ένα άδειο σπίτι μόνος μου
τ’ όνομά σου όλο λέω.

Αγάπη μου τα μάτια σου
χαράχτηκαν εντός μου
ψάχνω στα μονοπάτια σου
να βρω τον εαυτό μου.

2 σχόλια:

Αναστάσιος είπε...

Χρόνια Πολλά ευλογημένα και αγιασμένα με την παρουσία του γεννηθέντος Χριστού μας στην καθημερινή μας ζωή.
Ας κατευθύνουμε τους ανικανοποίητους συλλογισμούς προς Αυτόν να θεραπεύσει τις τραυματισμένες πληγές μας, να αναζωογονήσει τις ελπίδες και τα όνειρα του χαμένου Παραδείσου και να καταξιωθούμε ν’ αντικρίσουμε το μέλλον μας ευτυχισμένο και φωτεινότερο.

Ζήνωνας είπε...

Καλησπέρα σας κ. Αναστάσιε,

Σας ευχαριστώ πολύ! Χρόνια πολλά κι ευλογημένα και σε σας!

Αμήν!