Τελειώσαμε

Σ' ακούω να μιλάς με μια σκιά

νομίζεις είμαι εγώ μα δε με βλέπεις

η πλάτη μου σκυφτή σε μια γωνιά

να κλαίω, να πονώ κι ας μη με νιώθεις.

επωδός

Τελειώσαμε,

το ξέρω πως οι έρωτες παλιώσανε

στη μνήμη μας για πάντα τους κλειδώσαμε,

χωρίσαμε,

τα φώτα της αγάπης μας τα σβήσαμε

σημάδια της για πάντα όμως κρατήσαμε,

στην άκρη της καρδιάς μας όσα ζήσαμε.

Σε βλέπω στον καθρέφτη να κοιτάς

φιλίες με δυο άγνωστους να πιάνεις

στα πρόσωπα τους βάζεις τάχα εμάς

την πλάτη όμως γυρνάς εσύ, με χάνεις.

Ένα μόνο σ' αγαπώ

Πάει καιρός που έχω κλειστεί στον εαυτό μου

μέσα μου ψάχνω για να βρω κάτι δικό μου

όλα είναι ίδια πια εδώ μα μοιάζουν ξένα

σ' ένα σταθμό τα όνειρά μου δίχως τρένα.

επωδός

Πώς μακριά σου ν' αντέξω να ζω

η καρδιά μου σε σένα ανήκει

δε ζητάει γι' αντάλλαγμα νοίκι

ένα μόνο ζητά σ' αγαπώ.

Πάει καιρός που έχω κρυφτεί στην απουσία

κι ακροβατώ σ' ένα σχοινί στη φαντασία

μα προσπαθώ να κρατηθώ για να μην πέσω

σ' ένα κενό μες στην καρδιά που εσύ είσαι απ' έξω.

Άσε με να σε νοιάζομαι

Κρύψε με σ' ένα αύριο

σ' ένα σύμπαν σου παράλληλο

μίλα μου για τον έρωτα

για αφανέρωτα χίλια χάδια σου,

την αγάπη σου...

επωδός

Άσε με να σε νοιάζομαι

να φαντάζομαι την αγάπη που μου χάρισες

κράτα με μες τα χέρια σου

καλοκαίρια σου να ονειρεύομαι και θάλασσες.

Άσε με να σε νοιάζομαι

να μοιράζομαι την αγάπη μου χάρισες

κρύψε με μες την άβυσσο

στον παράδεισο που στα μάτια σου ζωγράφισες

Κρύψε με σ' ένα όνειρο

σ' ένα βλέμμα σου κάπου στ' άπειρο

στο παράθυρο όταν στέκεσαι

να φαντάζεσαι να 'μαι πλάι σου

στην αγάπη σου...

Τρίπτυχο

Σ' ένα μπουκάλι, μέσα θα κλείσω

όλα τ' αρώματα ζωής σαν την βροχή

κι όταν διψάσω, ρούχο θα βρέξω

για να δροσίσω μια πληγή που αιμορραγεί.

Σ' ένα συρτάρι, μέσα θα κρύψω

όλα τα χρώματα που έχει η καρδιά μου

κι όταν νυχτώσει, μ' ένα πινέλο

σε μια παλέτα θ' αναμείξω τα όνειρά μου.

Σ' ένα λιμάνι, πλοίο θα δέσω

να 'χω για γλάρους τους ανθρώπους π' αγαπώ

να 'ναι η στεριά μου, η αγκαλιά τους

στη ζεστασιά της πως ποθώ να τυλιχτώ.

Έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

Δάκρυ στα μάτια,

χίλια κομμάτια η καρδιά μου απλωμένη

κάτω στο πάτωμα να μοιάζει σκοτωμένη

κι εσύ να τρέχεις μακριά

σε κάποια άλλη αγκαλιά

να ψάχνεις τί θα πει αγάπη τελικά.

επωδός

Πες μου που βιάζεσαι να πας

έχεις ξεχάσει ν' αγαπάς

δίχως συναίσθημα στον κόσμο πώς γυρνάς,

εσύ που μου 'λεγες αγάπη τί σημαίνει

σε μια γωνιά την έχεις τώρα πεταμένη,

δίχως συγγνώμη, πώς με σκοτώνει

πως ό,τι αρχίσαμε να βλέπω να τελειώνει.

Μοιάζεις σαν ξένη

κυνηγημένη απ' τα λάθη τα δικά σου

γιατί φοβάσαι να μου πεις τα μυστικά σου

εγώ σ' αγάπησα ο τρελός

είδα στα μάτια σου ένα φως

τώρα σκοτάδι και ο ήλιος σου σβηστός.

Να μη φοβάσαι

Μου λες την απουσία μου μετράς

λιμάνι απάνεμο ζητάς κι εγώ είμαι μπόρα

μη βιάζεσαι στο τέρμα να με πας

ο δρόμος της καρδιάς είν' ανηφόρα.

επωδός

Να μη φοβάσαι, να μη φοβάσαι

πλάι σου θα 'μαι όταν το βράδυ εσύ κοιμάσαι

να διώχνω δράκους και σκιές απ' τα όνειρά σου

να πολεμώ με τους κακούς για την καρδιά σου

κι όταν το χάραμα ξυπνάς, το γέλιο σου να μου κερνάς

μαζί να ζήσουμε η μέρα ό,τι κι αν φέρει

θα είμαι δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι...

Μου λες πως δε μας παίρνει η ζωή

μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε

τις νύχτες σ' έχω μες την προσευχή

να μας ενώσει ο Θεός πριν να χαθούμε.

Πες μου ένα ψέμα σου μόνο

Αν είναι χώρα η λύπη

μακριά θα φύγω από 'κεινη

δεν την φοβάμαι τη λήθη

τη μοναξιά μου αν κρύβει.

Χάνομαι μέσα στον κόσμο

να μη με βρίσκει η νύχτα

και πριν σου πω καληνύχτα

πες μου ένα ψέμα σου μόνο.

επωδός

Πες πως το δρόμο έχεις χάσει

πως δε με έχεις ξεχάσει

μες του μυαλού σου τη σκόνη.

Πες μου μια λέξη σου μόνο

κάνε σταγόνα τον πόνο

να σβήσω ό,τι πληγώνει.

Αν είναι αγκάθι η αγάπη

θα το αφήσω στο σώμα

να μου θυμίζει ακόμα

όσα κοντά σου έχω μάθει.

Τα φώτα μες την ομίχλη

θ' ανάψω μήπως σε φτάσω

κι αν το εγώ προσπεράσω

θα βρω ξανά ό,τι μου λείπει.

Το σ' αγαπώ τελειώνει

Απόψε σε παρακαλώ

να πάρεις την καρδιά μου

στέκει στου τρένου το σταθμό

και φεύγει μακριά μου.

επωδός

Πες μου αν κοντά σου οδηγούν

ή στον γκρεμό με πάνε

αυτές οι ράγες μες το νου

που οι σκέψεις μου κυλάνε.

Πες μου αν θα 'ρθεις να με βρεις

σαν τότε στο βαγόνι

τότε που βιάστηκες πεις

το σ' αγαπώ τελειώνει.

Δεν θέλω πια να σου κρυφτώ

μονάχος σαν και σένα

σε περιμένω στις οκτώ

εκεί που παν τα τρένα.

Δεν έχω άλλο ουρανό

Άκου λοιπόν, τί μου συμβαίνει

γιατί η αγάπη μου κοιτάζει κουρασμένη

λείπεις εσύ, κι εγώ φοβάμαι

στης μοναξιάς την απουσία να κοιμάμαι.

επωδός

Σ' ένα υπόγειο στενό

εσύ με έβαλες και μ' άφησες να ζω

δεν έχω άλλο ουρανό

μ' έμαθες δίπλα σου να είμαι να πετώ.

Αν δεν μου πεις το σ' αγαπώ

αυτό που μου 'δωσες στα χείλη να φορώ

θα πω αντίο στο παρόν

και το παράθυρο θ' ανοίξω να χαθώ.

Πως να σ' το πω, πόσο λυπάμαι

πως καταντήσαμε χειμώνες που βροντάνε,

δυο ουρανοί, βροχή που φέρνουν

δυο μαύρα σύννεφα που σμίγουν κι υποφέρουν.