Ο δρόμος μου εσύ

Σ' αυτή τη νέα της ζωής μου διαδρομή

μόνο το χέρι της ψυχής σου εγώ κρατάω

αχ κάνε Θε' μου να' ναι πάντα ζωντανή

αυτή η αγάπη που στα σπλάχνα μου γεννάω.

επωδός

Σαν ταξίδι που θα πάμε μαζί

στη ζωή μου ο δρόμος μου εσύ

μ' εποχή καλοκαίρι για δυο

μ' έναν μόνο γαλάζιο ουρανό.

Ένα μόνο ζητάει η καρδιά

δυνατά να μπορεί να χτυπά

κάθε χτύπος ανάσα κρυφή

αυτό μόνο η αγάπη μπορεί.

Μ' ένα χαμόγελο κοιμάμαι και ξυπνώ

είσαι στη σκέψη μου με μένα πλάι πλάι

νιώθω στ' αλήθεια να 'μαι τόσο τυχερός

πάμε καρδιά μου, η ζωή όπου μας πάει. 

Έτσι αρχίζω να μαθαίνω την αγάπη

Μ' αρέσει όταν με κοιτάς

όταν τα χείλη σου ακουμπάς στο πρόσωπό μου,

όταν γλυκά χαμογελάς

όταν μαζί σου ανακαλύπτω τον εαυτό μου.

επωδός

Μέσα στα μάτια σου η πανσέληνος απλώνει

να είσαι δίπλα μου η ζωή να μη νυχτώνει

να με κρατάς από το χέρι σαν παιδάκι

έτσι αρχίζω να μαθαίνω την αγάπη.

Όταν με λέξεις δεν μπορώ

να ζωγραφίζω της καρδιάς το μέσα κόσμο,

να βρω ένα τρόπο προσπαθώ 

να ξεκλειδώνω μ' ένα χάδι ό,τι νιώθω.

Εσύ ο κόσμος μου

Δεν ήξερα ποια θάλασσα με βγάζει στη στεριά σου

τα μάτια μου όταν έκλεισα χαμένος μακριά σου

μα της καρδιάς τα βήματα με φέρνουν πιο κοντά σου

εσύ μου στέλνεις κύματα που παν στην αγκαλιά σου.

επωδός

Εσύ ο κόσμος μου ο κρυφός

εσύ ο άλλος μου εαυτός

μες στην αγάπη σου καράβι θέλω να 'μαι,

τις πιο ωραίες μου στιγμές

όταν το αύριο γίνει χθες

μαζί σου θέλω μια ζωή να τις θυμάμαι.

Μου γέλασες και κρύφτηκα στην άκρη των χειλιών σου

δε γνώριζα τον χάρτη σου, πού είναι ο θησαυρός σου

μα την καρδιά μου ρώτησα το δρόμο το δικό σου

στα μάτια σου αφέθηκα να βλέπω απ' το φως σου.

Δυο ψυχές

Υπάρχει ανάμεσα μας μία εποχή

για μένα άνοιξη για σένα όμως δεν ξέρω

ίσως να είμαι μπόρα φθινοπωρινή

τόξο ουράνιο στα χέρια όμως δεν έχω.

επωδός

Ό,τι αξίζει να σωθεί θα το κρατήσω

ίσως το αύριο μαζί σου να 'ναι τώρα

σου δίνω ανάσα πριν τα όνειρα μου σβήσω

κι ας είν' η αγάπη μας μια απότομη ανηφόρα.

Άκου τα θέλω μας που ξέρουν ν' αλητεύουν

δύο στρατιώτες οι καρδιές που πολεμάνε

τι κι αν στη μάχη τελικά κι οι δυο πεθαίνουν

δε θα χωρίσουν δυο ψυχές που αγαπάνε.

Σε προκαλώ να μου χαρίσεις μια πνοή

το σώμα μου άδειο από συναίσθημα δικό σου

πόσα ν' αντέξει μια καρδιά που αιμορραγεί

όταν ξυπνά και δεν κοιτά το πρόσωπό σου.

Κοντά μου να σε έχω

Μια στιγμούλα μού φανέρωσες δικιά σου

ένα σύνθημα στον τοίχο σου γραμμένο

έχεις βάλει την καρδιά μου στην τροχιά σου

σαν φεγγάρι που 'ναι πάντα αναμμένο.

επωδός

Στα μάτια σου σαν κρύφτηκα την άνοιξή μου βρήκα

την πόρτα εσύ μου άνοιξες και στην καρδιά σου μπήκα

στα θέλω μου γονάτισα και στα δικά σου στέκω

το χρόνο τον σταμάτησα κοντά μου να σε εχω.

Με τα δάκτυλα μπλεγμένα απ' το κρύο

το συναίσθημα αφήνω στην παλάμη

πριν της νύχτας το φιλί να πει αντίο

η αγάπη μας κρυφά να μας ζεστάνει.

Καλημέρα αγάπη καινούργια

Σε συνάντησα ξανά μετά από μήνες

και οι μνήμες εντός μου θεριεύουν το νου

στο παγκάκι της πλατείας τα όνειρά μου

μα δικά μου στ' αλήθεια αν είναι ρωτούν...

επωδός

Δε σου κρύβω τον κόσμο που μέσα του ζω

τα κλειδιά μου σου δίνω να 'ρθεις από 'δω

κι αν το θέλει η καρδιά σου να μείνεις εδώ

καλημέρα αγάπη καινούργια θα πω.

Με ρωτάς γιατί σωπάσαν οι φωνές μας

δυο μικρές ιστορίες που χαθήκαν στο χθες

την ευθύνη αναλαμβάνουν οι αντοχές μας

το παιχνίδι μου παίξε κι εσύ αν το θες...

Βρήκε πρόσωπο η αγάπη

Ξημερώνει στην αυλή μου

κι η ματιά μου παίρνει χρώμα

τώρα που 'σαι εσύ μαζί μου

της καρδιάς μου η εικόνα.

Ζωγραφίζεις στο παρόν μου

ένα αύριο δικό σου

που 'σουνα κρυμμένη χρόνια

πες μου αν θες το μυστικό σου.

επωδός

Βρήκε πρόσωπο η αγάπη

της καρδιάς φτιάχνει το χάρτη

κι έχει πια συνεπιβάτη

στο ταξίδι της ζωής.

Ένα φως δίχως σκοτάδι

μου χαράζει μονοπάτι

μοιάζει να 'ναι ένα χάδι

της αφής σου ένα φιλί.

Ξημερώνει πια εντός μου

το παράθυρο ανοίγει

μπρος στο τζάμι ο εαυτός μου

τον καθρέφτη του τυλίγει.

Η απόσταση ραγίζει

τα δυο χέρια ανταμώνουν

κι η αγάπη ψιθυρίζει

όσα δύσκολα παλιώνουν.

Τί χρώμα έχει το σκοτάδι;

Σημερινή μου έμπνευση αποτέλεσε το παρακάτω βιντεάκι που μου έστειλε ένας φίλος...

Ψυθίρισέ μου μια εικόναβάλε μου εσύ όλο το χρώμαμες στον ματιών μου τις οθόνεςπου δίχως ρεύμα μοιάζουν μόνες.
Τα δάκτυλά μου ένας δρόμος και η φωνή μου ταχυδρόμοςνα ψάχνουν μέσα στην πορείαγια να μου γράψουν ιστορία...

επωδόςΤί χρώμα έχει το σκοτάδιόταν τα μάτια μου θα κλείσωαπ' την αρχή θα προσπαθήσωόλο τον κόσμο μου να χτίσω.
Τί χρώμα έχει η αγάπησαν δεν κοιτάζω τη μορφή μουείναι τα μάτια μου η αφή μουκόσμος παράλληλος η γη μου.

Ζωγράφισέ μου έναν κόσμοφύτεψε μέσα έναν δυόσμογια να με λούσει τ' άρωμά τουμ' ένα συναίσθημα σταράτο.
Στη μέσα γη μου έν' αστέριψάχνει τη δύναμη να φέρειόλα τα εμπόδια να ρίξωνα πω ελεύθερα θα ζήσω...

Μικρή μου αγάπη

Δεν ξέρω τον τρόπο

να βρω την αγάπη

σε ποιο άγνωρο τόπο

σε ποιο μονοπάτι...

Τα βήματα ψάχνω

δεν ξέρω που πάω

καρδιά μου σε χάνω

στα θέλω μου πάνω.

επωδός

Σαν κλείνω τα μάτια

σε βλέπω κοντά μου

ξυπνά η καρδιά μου

και σπάει κομμάτια.

Μικρή μου αγάπη

το χέρι μου κράτα

το χρόνο σταμάτα

και γύρνα την πλάτη.

Να δω τη μορφή σου

το όμορφο γέλιο

αυτό μόνο θέλω

να είμαι μαζί σου.

Το χθες μου σκαλίζω

σημάδια στο νου μου

στιγμές σε αγγίζω

μα άδεια η αφή μου.

Το δάκρυ μου κρύβω

μη δεις πως φοβάμαι

μα δε σε αφήνω

ακόμα θυμάμαι...

Τα μεγάλα σου λάθη

Άλλο ένα βράδυ κλείνω το συρτάρι

μέσα ένα σημείωμα σου είχα ανοιχτό

έγραφες θυμάμαι πως πονά η αγάπη

λάθη είπες πως έκανες και φεύγεις από 'δω.

επωδός

Πως μπορώ να δικάσω τα μεγάλα σου τα λάθη

αφού μόνο εσένα στ' αλήθεια αγαπώ,

δεν τολμώ να σε κρύψω στης καρδιάς μου τα βάθη

αφού θέλω κοντά σου για πάντα να ζω.

Άφησες σημάδια πάνω στο κορμί μου

θύμισες που ψάχνουν πάντα κάπου να σε βρουν

μοιάζουνε τα μάτια (σου) με τη φυλακή μου

κρύβουν συναισθήματα που δεν τολμούν να πουν.

Λάθος εποχή

Τα φώτα όταν σβήσαμε

τα βήματα σου αργήσανε, εντός μου να φανούν

τα μάτια όταν ανοίξαμε

τα χείλη μας σφραγίσαμε, μα οι ματιές μιλούν.

επωδός

Ίσως ζήσαμε σε λάθος εποχή

δεν χαράζει η αγάπη μας στη δύση

ίσως πάγωσε του έρωτα η αρχή

και αντίστροφα μετρά πριν μας αφήσει.

Ίσως κρύψαμε μια αγάπη στη βροχή

που χτυπάει δυνατά και την πληγώνει

ίσως να 'τανε η μέρα δανεική

εδώ εσύ κι εγώ εκεί, τί μας ενώνει;

Τα θέλω μου όλα πέταξα

μες τη βαθιά σου θάλασσα, μα στέρεψε νωρίς

κι αν μοιάζουν όλα ασήμαντα

πνιγόμαστε στα κύματα, που φτιάξαμε εμείς.

Ο ήρωάς της

Εξαιρετικά αφιερωμένο στη μάνα, στη σύζυγο, στην κόρη, στη γιαγιά... των δεκατριών ηρώων της 11ης Ιουλιου 2011

Τον ήρωά της βλέπει να 'ναι εκεί ψηλά

να μιλά στον ουρανό μ' ένα σύννεφο λευκό,

σαν χθες θυμάται πως τον κράταγε αγκαλιά

κι ένα δάκρυ της καυτό κυλά κι είναι βουβό.

επωδός

Πώς μπορώ να την κάνω

να ξεχάσει τον πόνο 

όταν μοιάζει με φλόγα

που της καίει την καρδιά.

Ας ανάψω ένα κεράκι

στου Θεού την αγάπη

να της φέρει στη λύπη

μια γλυκιά παρηγοριά.

Ο ήρωάς της την κοιτάζει από ψηλά

με δυο μάτια βουβά, "τί συμβαίνει" ρωτά,

κρύβει τον πόνο της κι αμήχανα γελά

μα ραγίζει η σιωπή κι η μνήμη της ξυπνά.

Υστερόγραφο: Αν υπάρχει κάποιος μουσικός που επιθυμεί να το μελοποιήσει, είναι ευπρόσδεκτος.

Κρυφή αγκαλιά

Τ' άρωμά σου στο μπαλκόνι μου μυρίζει

αναμνήσεις θυμίζει, θαμμένες στο χθες

σαν λουλούδι που την άνοιξη ανθίζει

καλοκαίρι ραγίζει, κι αφήνει πληγές.

επωδός

Πού να βρίσκεσαι τώρα, σε ποιαν άγνωστη χώρα

σε ποια ξένη να είσαι κρυφή αγκαλιά

των ματιών σου το χρώμα, το θυμάμαι ακόμα

τα δυο βλέφαρα κλείσε και φύγε μακριά.

Στο ψυγείο ένα σημείωμά σου βλέπω

πως θ' αργήσεις το βράδυ, μα είναι παλιό

τόσες μνήμες ζωντανές και να μη σ' έχω

ναι μου λείπει το χάδι, δε θα σου κρυφτώ.

Η ζωή θέλει χρώμα

Στο παράθυρο βγες,

στης ζωής το μπαλκόνι

με χαμόλεγο δες

ό,τι κι αν σε πληγώνει.

Μες του ήλιου το φως

σκάλισε τ' όνομά σου

γράψε στον ουρανό

όλα τα όνειρά σου.

επωδός

Η ζωή θέλει χρώμα

σαν λουλούδι στο χώμα

που ανθίζει το Μάη

μ' άρωμα που μεθάει.

Αν το δεις να λυγίζει

σκύψε να σου μιλήσει

κι αν σου πει πως πονάει

πως για αγάπη διψάει,

φίλησέ το στο στόμα...

η ζωή θέλει χρώμα....

Μ' άδεια χέρια μην πεις

πως σ' αφήνει η ζωή σου

μες τα μάτια αν την δεις

είναι όλη δική σου.

Κράτησέ την σφιχτά

δώσ' της το όνομά σου

ζήσε την δυνατά

όσο αντέχει η καρδιά σου.

Θαλασσοφιλούσα κόρη

Μουσική: Φώτος Χατζηγεωργίου
Στίχοι: Ζήνωνας Αντωνίου
Ενορχήστρωση: Βάσος Βασιλείου

Στον αφρό της θάλασσάς σου

εγεννήθην η ομορφκιά

τζι έκλυσες μες στην ποθκιά σου

του ορίζοντα θωρκά.

Εγευτήκαν τουν το χώμα

σιήλιοι θκυο κατακτητές

μα μυρίζει δκύοσμο ακόμα

τζι ας μετράς πολλές πληγές.

επωδός

Θαλασσοφιλούσα κόρη

εν σ' αφήνω μανισιή σου

στέκουμαι μπροστά στο βόλι

ζωντανή να 'ν η ψυσιή σου.

Εν που πάνω η Παναγιά μας

τζι ο Χριστός μες στην ποθκιάν της

εν κοντά η λευτεριά μας

άλλον μεν μου μαραζώνεις.

Όπου τζι αν δικλώ τα μάθκια

βλέπω θάλασσαν πλαθκιάν

τα χρυσά σου τα σιτάρκα

τζιαι του ήλιου την θωρκά.

Κύπρος με τα παλλικάρκα

που 'ν' το αίμαν τους γλυτζιήν

τζείνη η μέρα που εψάχναν

εν κοντά ν' αναστηθείς.

Χριστέ μου είσαι όλος αγάπη (Μικρές προσευχές)

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για την κατασκήνωση του Αγίου Νικολάου Έγκωμης για την Κατασκηνωτική Περίοδο Καλοκαίρι 2011 - Φιλάνι, με προτροπή του Ιερέος της ενορίας μας.
Ηχογραφήθηκε από μια ομάδα κοριτσιών της ενορίας και συμπεριλήφθηκε μαζί με πολλά άλλα τραγούδια σ' ένα cd που δόθηκε ως ενθύμιο στις κατασκηνώτριες τη φετινή κατασκηνωτική περίοδο.
Ευχαριστώ εκ βαθέων ψυχής όλους τους συντελεστές του έργου, κι ας μην τους γνωρίζω όλους προσωπικά!
Ο Θεός να μας φωτίζει...

Τα μάτια σαν κλείνω το βράδυτα χέρια ενώνω σφιχτάκαι μες στην καρδιά μου ένα χάδιτο νιώθω μ' αγγίζει απαλά.
Καβάλα στη ράχη της νύχταςτα χείλη μου λεν την ευχήΧριστέ πριν μου πεις καληνύχταεντός μου Έλα χάραξε αυγή.

επωδόςΜικρές προσευχές θέλω να' ναι οι στιγμέςνα είμαι κοντά Σουμαζί με χιλιάδες Αγγέλων μορφέςτα χείλη μας λεν τ' όνομά Σου.
Ας γίνει η ψυχή μου αγνή στο ζητώσε μήκη και πλάτητο Φως Σου να έχω για πάντα οδηγόΧριστέ μου είσαι Όλος Αγάπη.

Απλώνει το φως της η μέρατα μάτια ανοίγω, ξυπνώΧριστέ σα μου πεις καλημέραστο στήθος φιλώ το σταυρό.
Καινούργιος αγώνας μπροστά μουο φόβος μου όμως απώνσαν Είσαι κοντά στήριγμά μουτα πάντα να κάνω μπορώ. 

Αναγέννησις

Παλεύω μέσα στο αιώνιο παρόν μου

να ξεγελάσω ό,τι κέρδισα στο χθες

μα των ονείρων μου οι φύλακες εντός μου

δε με αφήνουν να αλλάξω διαδρομές.

Στο πλήθος έκρυψα τον ήλιο το δικό μου

κι ας ψάχνω τώρα ένα φεγγάρι να πιαστώ

είναι σε έκλειψη στη θάλασσα του κόσμου

αυτή που χάλασα τον κόσμο μου να βρω.

Κάνω τ' αστέρια χίλιες χάντρες στο λαιμό μου

και κάθε βράδυ παίρνω μία και χαλώ

κάνω ευχές μήπως και βρω τον εαυτό μου

μα μες στις στράτες να 'μαι που 'χουνε γκρεμό.

Θέ' μου το χέρι Σου κρατώ στην ανηφόρα

να 'Σαι μαζί μου όταν σηκώνω το σταυρό

να Σ' έχω δίπλα κι όταν έχω κατηφόρα

με τα φτερά Σου να πετώ στον ουρανό.

Θέλω τα χείλη της ψυχής να μη δακρύζουν

όταν τα μάτια μου με δάκρυα Σου μιλούν,

είναι στιγμές που οι στιγμές μου ό,τι αξίζουν

μέσα σε λέξεις να το κλείσουν δεν μπορούν.

Σ' ευχαριστώ κι ας προσπαθώ ακόμα

να βρω τον τρόπο να Σου πω το Σ' ΑγαπΏ και να το εννοώ...

Αυτοβιογραφικόν

Είναι στιγμές που η ζωή μου ακροβατεί

στο τεντωμένο της σχοινί και προχωράει

κι αν πέφτει κάτω βρίσκει τρόπο να σταθεί

και στον αγώνα της συνέχεια πολεμάει.

Μα είναι στιγμές που νοιώθω μέσα μου κενό

φτάνω στο τέρμα μα ο χρόνος μου γελάει

παίρνω στα χέρια μου μια κόλλα και στυλό

και ζωγραφίζω τη ζωή που αρχινάει.

Είμαι ένας άνθρωπος μικρό μηδενικό

που την καρδιά του έχει αφήσει λερωμένη

κάνω μετάνοιες που παν ως το Θεό

Αυτός μονάχα ξέρει πως να μ' ανασταίνει.

Νόμιζα τάχα πως θα ήμουν δυνατός

μα πιο αδύναμος δες μοιάζω με σπουργίτι

μα εκείνο ξέρει να πετά στον ουρανό

εγώ κρυμμένος στο δικό μου τον πλανήτη.

Κοιτάζω μέσα μου μα η πόρτα μου κλειστή

δεν έχει χρώμα η καρδιά για τ' αλλάξω

ας γίνει η πίστη μου Θεέ μου δυνατή

τον εαυτό μου δίπλα Σου για να τον φτάσω.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία

Από μια μαρτυρία:
Παιδιά πριν λίγο ήμουν στην Λεμεσό όπου υπήρχε επίσης συλλαλητήριο και ήταν επίσης και η μάνα των διδύμων ηρώων μας. Μέσα στον πόνο της κατάφερε και μίλησε. Μερικά από όσα είπε τα παραθέτω παρακάτω. Σίγουρα θα βγει και βίντεο σύντομα.
"Όταν έμαθα πως πεθάνανε τα μωρά μου, είδα Την Παναγία μπροστά από τον Σταυρό να κλαίει"
"Τα παιδιά μου με ρώτησαν γιατί πρέπει να πάνε στρατό αφού όλοι οι φίλοι τους πήρανε αναστολή. Η απάντηση μου εμένα...
και του πατέρα τους ήταν:μέσα από τόσους μόχθους και τόσους πόνους καταφέραμε να σας μεγαλώσουμε. Τώρα εγώ δεν υπογράφω να σας δηλώσω τρελούς! Θα υπηρετήσετε την πατρίδα."
"Τι θα μας δώσουνε οι πολιτικοί τώρα για παρηγοριά; Μια σημαία; Ε τότε εγώ νιώθω περήφανη που θα πάρω 2....."
Επίσης μέσα από όλα αυτά κατάφερε και έκανε την μισή πορεία μαζί με τον 2000 κόσμο λέγοντας τον επιτάφιο ύμνο των μυροφόρων πριν καταρρεύσει.
ΜΙΑ ΑΞΙΑ ΜΑΝΑ ΓΙΑ 2 ΑΞΙΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ

Αναδημοσίευση από: Ξυπνήστε Ρε!

Γεννηθήτω τω θέλημά Του Θεού! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τα παλληκάρια.

Αίτημα προσευχής

Δεν έχει τέλος το δράμα, μετά την χθεσινή φονική έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί. 

Σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Γενικό νοσοκομείο Λευκωσίας,  ο ένας εκ των δύο σοβαρά τραυματισμένων. Οι  ιατροί τονίζουν ότι στην περίπτωση του,  τα περιθώρια των ιατρικών παρεμβάσεων έχουν εξαντληθεί.

Πρόκειται για ένα στρατιώτη που επίσημα εισήχθη χθες στη Μονάδα Εντατικής ως ''αγνώστων στοιχείων''.

Σε δήλωση λίγο μετά τις 14.00, ο  Διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και Εγκαυμάτων Θεόδωρος Κυπριανού  ανέφερε ότι έχει αποσταλεί δείγμα γενετικού υλικού για ταυτοποίηση του τραυματία διότι ''ο νεαρός αυτός δεν έχει ούτε πρόσωπο, ούτε μάτια '' και πρώτη αναγνώριση έγινε από τη μητέρα του με βάση ένα σημάδι που έχει στο χέρι.

Η κατάσταση της υγείας του από τη στιγμή που εισήχθη στην εντατική είναι εξαιρετικά σοβαρή και συνεχίζονται οι προσπάθειες για να μπορέσουμε, τουλάχιστον να φθάσουμε σε ένα σημείο, που να μπορούμε να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα για τη λειτουργία του εγκεφάλου, γιατί εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Αναδημοσίευση από: Sigma Live

Ας προσευχηθούμε ο Θεός κι η Παναγία μας να βάλουν το χέρι Τους να σωθεί αυτή η ψυχή! 

Επίσης, ας ενώσουμε όλοι τις προσευχές μας όπως ο Θεός αναπαύσει τις αδικοχαμένες ψυχές των 12 συνανθρώπων μας! 

Χριστούπολη τη λένε τη ψυχή

Στίχοι που έχουν γραφτεί για την κατασκήνωση της ενορίας του Αγίου Νικολάου Έγκωμης στο Φιλάνι. Το θέμα της φετινής κατασκήνωσης (2011) είναι "Χριστούπολη". 

Τη μουσική ανέλαβαν δύο κατασκηνωτές. Αν ηχογραφηθεί, θα αναρτήσω και το ολοκληρωμένο κομμάτι.

Βάζω ένα χαμόγελο στα χείλη

μέσα στην καρδιά μου το Χριστό

μάτια που αγκαλιάζονται σα φίλοι

βλέπω εδώ οικεία ένα σωρό.

επωδός

Έτσι ν' ανταμώνουμε 

τα χέρια όλα να ενώνουμε

να γίνουμε ένα σώμα όλοι εδώ

να πάμε ένα ταξίδι ως το Θεό.

Οι καρδιές σ' εγρήγορση

εδώ στην κατασκήνωση

πως μοιάζει μ' ουρανό ετούτη η γη

Χριστούπολη τη λένε τη ψυχή.

Μια φορά μονάχα δε μας φτάνει

η ψυχή σκιρτήματα να ζει

κάθε καλοκαίρι στο Φιλάνι

βρίσκει η πίστη μας ανατολή.

Τα όνειρα της Πόλης

Νοστάλγησα τις θάλασσες

μα τα νερά τους ξένα

και στις στεριές που πάτησες

τα τείχη ερειπωμένα.

Γιατί οχτρέ μου χάραξες

σημάδια στην καρδιά μου

ψηφιδωτά μου χάλασες

μέσα στην εκκλησιά μου;

Εγώ αλλιώς τα όνειρα

στον ύπνο μου τα είδα

νόμιζα θα 'ταν χίμαιρα

δική μου να 'ν' πατρίδα.

Η Πόλη όμως ξημέρωνε

τα όνειρα του κόσμου

ήλιους μου εξημέρωνε

κι έβρισκα εγώ το φως μου.

Κι αν ο Θεός νοστάλγησε

να 'ναι δικά μας μέρη

με τους Αγιούς Του φρόντησε

πάλι να μας τα φέρει.

Βασιλικός

Σαν ένα κλαδάκι στο βάζο μικρό

η πίστη μου μες στην ψυχή μου

μικρή στην αρχή σαν το βασιλικό

μυρίζει μες στην προσευχή μου.

Αρώματα αφήνει χειμώνα καιρό

τα φύλλα σαν ρίχνει ο αέρας

μα έχει στις ρίζες γερό θεμελιό

κι απλώνει ξανά στους αιθέρες.

Κι αν δίχως νερό η ψυχή θα διψά

η πίστη τους σπόρους της ρίχνει

κι απλώνουν τριγύρω χιλιάδες κλωνιά

που φτάνουν στα ουράνια ύψη.

Λαμπάδες σαν μοιάζουν μικρές στο Θεό

μισόσβηστη αν έχουν φλόγα

το χέρι Του απλώνει με Φως δυνατό

κι η πίστη μου ανθίζει αιώνια.

Στην Πόλη πάντα θα επιστρέφω

Με άρωμα Βυζαντινό

ταξίδι κάνω αλαργινό

στης Πόλης την παλιά πλατεία

που υπογράφει η ιστορία.

Στη γέφυρα του Γαλατά

ο δρόμος στην Αγιά Σοφιά

Θεέ μου κάνε μου τη χάρη

να φύγουν κάνε οι βαρβάροι.

Στον ουρανό η Παναγιά

με το Χριστό μες στην ποδιά

τις προσευχές όλες μας παίρνει

να 'ρθούμε ακόμα μας προσμένει.

Τις ομορφιές του ο ναός

κρατά απόκρυφες εντός

ασβεστωμένη η ιστορία

ζητά ξανά την ευκαιρία.

Να λάμψει η Πόλη του βορρά

με χρώματα Ελληνικά

να ζήσει πάλι η Ορθοδοξία

τα περασμένα μεγαλεία.

Βαπόρι κάνω την καρδιά

μες στου Βοσπόρου τα στενά

κι έτσι όπως ενώνει δύο κόσμους

να ενώνει τους ανθρώπους όλους.

Μετά το βγάζω στη στεριά

στο χώμα τ' άγιο να πατά

τους μιναρέδες να γκρεμίζει

καμπαναριά ψηλά να χτίζει.

Στην Πόλη πρώτη μου φορά

μα εικόνα οικειά απ' τα παλιά

μες στην καρδιά μου πάντα έχω

στην Πόλη πάντα θα επιστρέφω.

Αισθήματα

Δε με κατάλαβες ποτέ τι εννοούσα

τα βλέμματά μας αντιμέτωπα όταν ήταν

όταν γι' αγάπη στα κρυφά εγώ μιλούσα

μέσα μου ένιωσα ο δειλός την πρώτη ήττα.

επωδός

Όλα τα όνειρα που άναψες εντός μου

μια νύχτα έσβησες κι εγώ μες στο σκοτάδι,

κοντά σου έμαθα αλλιώς τον εαυτό μου

μ' όλη τη δύναμη που κρύβει η αγάπη.

Εσύ μου έμαθες τα αισθήματα να δείχνω

πως θέλει αγώνα η αγάπη για ν' αντέξει

μα δεν κατάφερα στο πλάι σου να μείνω

κι ας είχα αισθήματα, τα έκοψες στη μέση.

Εγώ σου ζήτησα να δώσεις αποδείξεις

είπες πως δεν μπορείς να δώσεις παραπάνω

δε σου ζητάω άλλο πια να μ' αγαπήσεις 

τον έρωτά μου δεν τον κάνω εγώ ζητιάνο.

Ως των ματιών σου το βυθό

Κοντά μου έλα μια στιγμή

σαν ένας άγγελος στη γη

να μ' αγκαλιάζεις

εσύ με ξέρεις πιο πολύ

από το πριν ως το μαζί

πόσο μου μοιάζεις.

Σαν να το ήθελε ο Θεός

εσύ ο άλλος μου εαυτός

κι εγώ ο δικός σου

ένα να γίνουμε εμείς

ποτέ στιγμή μη φοβηθείς

δε θα' μαι εχθρός σου.

επωδός

Είσαι ο ήλιος της ζωής μου ο πρωινός

το βραδινό μου αστέρι

μες στην καρδιά μου της αγάπης ο ανθός

γλυκό άρωμα που φέρνει.

Ένα χαμόγελο στο πρόσωπο κοιτώ

σφιχτά να μ' αγκαλιάζει

να ταξιδεύει ως των ματιών σου το βυθό

ποτέ να μην βουλιάζει.

Μαζί σου μόνο εγώ μπορώ

να βλέπω γη και ουρανό

στα ονειρά μου

αυτά που μου 'πλεξες εσύ

απ' της καρδιάς σου την κλωστή

χάδια δικά σου.

Όταν τα μάτια μας μιλούν

ποτέ τους ψέμα δε θα πουν

μόνο αλήθεια

στο μέρος γράφουν της καρδιάς

στιγμές που λες πως μ' αγαπάς

σαν παραμύθια.

Εκεί που τ' όνειρο μας γίνεται ζωή

Γράφω στον τοίχο τη δική μας ιστορία

μοιάζει με σύνθημα μιας άλλης εποχής

κάνει ο έρωτας μας ξέφρενη πορεία

μες στα στενά της διψασμένης λογικής.

επωδός

Δεν την ακούω την καρδιά που μου μιλάει

όλο σωπαίνω και ευθεία προχωρώ

το σ' αγαπώ στα σκοτεινά τί να μου κάνει

αφού τον ήλιο μου τον κρύβω στο μυαλό.

Δως μου το χέρι σου και μη ρωτάς που πάμε

ξέχνα τα βήματα που έμαθες μικρή

σ' ένα χορό των αστεριών ψηλά πετάμε

εκεί που τ' όνειρο μας γίνεται ζωή.

Έχω στον κόρφο μου κρυμμένη μιαν Ιθάκη

εσύ ζητάς για το ταξίδι προορισμό

μα 'χει αξία η διαδρομή προς την αγάπη

μέχρι να σβήσει το εμείς τον ενικό.

Πάμε την αγάπη μας μια βόλτα

Μ' ένα σημάδι σου μικρό

στο σώμα μου θυμάμαι

στιγμές μαζί ένα σωρό

που δίπλα σου να είμαι.

Μ' ένα αστείο σου γελώ

παιδί αθώο μοιάζω

στους δρόμους τρέχω σαν τρελό

πως σ' αγαπώ φωνάζω.

επωδός

Μην τρέχεις μακριά και δε σε φτάνω

μην κρύβεσαι σε μέρη δίχως φώτα

στους δρόμους της καρδιάς μου θα σε ψάχνω

να πάμε την αγάπη μας μια βόλτα.

Μ' ένα φιλί σου εξηγώ

όσα τα χείλη κρύβουν

πόρτες ανοίγουν στο μυαλό

που αισθήματα αφήνουν.

Μ' ένα σου βλέμμα ακροβατώ

μες στης καρδιάς τα μέρη

μες στα σοκάκια τριγυρνώ

η αγάπη μας που μένει.

Είσαι ό,τι αξίζει ν' αγαπώ

Εξαιρετικά αφιερωμένο στον Γιώργο και στην Άννα που παντρεύτηκαν χθες!

Άνοιξα τα μάτια στη ζωή

είδα εμπρός μου ολόλευκο χαρτί

έλα εσύ μ' ένα πινέλο

να μου ζωγραφίζεις μέλλον

χέρι-χέρι να 'μαστε μαζί. 

επωδός

Της ζωής μας η πορεία

γράφει σήμερα ιστορία

που μας ένωσε για πάντα ο Θεός.

Δυο εγώ μαζί σαν ένα

μ' έναν έρωτα στο τέρμα

είσαι ό,τι αξίζει φως μου ν' αγαπώ.

Τις φωτογραφίες μας κοιτώ

στο τραπέζι πάνω ένα σωρό

μόνο χέρια αγκαλιασμένα

δύο γέλια χαραγμένα 

σαν το πρώτο-πρώτο σ' αγαπώ.

Καρδιά να βρεις

Μια εδώ και μια εκεί

σ' ένα υπόγειο εντός σου

η ζωή μου φυλακή

φύλακας ο εαυτός σου.

Δεν ακούς και δε μιλάς

πες μου εν τέλει τί θα γίνει 

ξέρεις μόνο να ζητάς

μα ξεχνάς εσύ να δίνεις.

επωδός

Δε σε φτάνω τελικά

ρόδα είσαι και κυλάς

μακριά ξέρεις να φεύγεις

αν δακρύζεις αν πονάς

έστω λίγο αν μ' αγαπάς

καρδιά να βρεις να μένεις.

Λέξεις κρύβεις στο μυαλό

δεν τολμώ να μπω στις σκέψεις

λάθος μοιάζει το σωστό

προσπαθείς να με μπερδέψεις.

Με κουράσαν οι στιγμές

χάνεις πια τον εαυτό σου

πες μου άλλο αν δε με θες

να χαθώ απ' το παρόν σου.

Οι αναμνήσεις μιας ζωής (μικρό θεατρικό έργο)

Ακούγεται ο ήχος της ήρεμης θάλασσας και φωνές από γλάρους.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Με λόγια γλυκά

μιλάς στην καρδιά

εσύ που μου μοιάζεις

τον ήλιο κοιτάζεις...

Το φως του κρατάς

στα χέρια σφικτά

και σαν μ' αγκαλιάζεις

τη φλόγα μου ανάβεις...

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ημέρα Κυριακή, ώρα 11 το πρωί. Ο ήλιος χαϊδεύει ζεστά τον κόσμο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Κοίταξε Χαρά μου αυτό το ερωτευμένο ζευγαράκι που κάθεται εκεί στο παγκάκι. Έτσι ήμασταν κι  εμείς κάποτε...

ΧΑΡΑ: Αχ Δημήτρη μου, πως πέρασαν τα χρόνια και γίναν τα μαλλιά μας σαν τα χιόνια...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Οι αναμνήσεις μένουν πάντα ζωντανές, μαζί τους κι η αγάπη μας, δεν είναι;

ΧΑΡΑ: Έτσι είναι. Θυμάμαι που συναντιόμασταν κρυφά να πάμε για παγωτό. Εκεί, στο καφενείο “Η χαρά της ζωής”. Εκεί όπου τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Τί ωραία εκείνα τα χρόνια, ξέγνοιαστα, αθώα, αληθινά...

Παίζει μια νοσταλγική μελωδία.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Πριν είκοσι και βάλε χρόνια, αυτό το καφενείο έσφυζε από ζωή. Όλοι οι νέοι της εποχής μαζεύονταν μια παρέα. Κάπου εκεί ήταν ο Δημήτρης και η Χαρά.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Τα μάτια σου κλείσε

στ' αστέρια μαζί μου

αχ πάμε ψυχή μου

εκεί π' αγαπάς.

Ο ήρωας μου είσαι

σε κόσμο μεγάλο

με γέλιο σινιάλο

το φόβο σκορπάς.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Αυτό το τραγούδι συντρόφευε τους δύο αυτούς ανθρώπους. Τόσο γλυκό και τρυφερό, όσο ο έρωτας που γεννιόταν στις καρδιές τους.

ΚΑΦΕΤΖΗΣ: Έι, Δημητρό, τί κάνεις; Τί να σου προσφέρω;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ένα αναψυκτικό για μένα και μια πορτοκαλάδα για τη Χαρούλα.

ΧΑΡΑ: Σ' ευχαριστώ Δημήτρη μου. Δε μου λες, τί σκεφτεσαι να κάνεις τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι; Πού θα πας διακοπές;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Φέτος το καλοκαίρι θα βοηθήσω τον Αναστάση και την Ελένη να φτιάξουν ένα παιδικό κήπο στο σπίτι τους, εκεί, δίπλα στη θάλασσα.

ΧΑΡΑ: Θαυμάσια ιδέα! Θα με προσκαλέσετε κι εμένα να τα δω όταν τελειώσετε;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και το ρωτάς; Γίνεται η αγάπη μου να μην τα δει πρώτη;

ΧΑΡΑ: Η... αγάπη σου; Το λες στ' αλήθεια αυτό; 

ΚΑΦΕΤΖΗΣ: Έτοιμα τα ποτά σας! Στην υγειά σας! Και... Δημήτρη, αυτό που έχεις κατά νού είναι ό,τι πιο ευχάριστο άκουσα τον τελευταίο καιρό...

ΧΑΡΑ: Τί εννοεί ο καφετζής Δημήτρη;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Κάτι δικά μας, θα σου εξηγήσω άλλη φορά.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Και κάπως έτσι, από μια απλή κουβέντα προέκυψε μια σχέση ζωής....

Ακούγονται δυνατά γέλια απ' τον Δημήτρη και τη Χαρά.

ΧΑΡΑ: Ώστε απ' την αρχή είχες έτοιμο το σχέδιό σου να με κερδίσεις.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ε, αν όχι απ' την αρχή, κάπου στην αρχή. (Γέλιο)

ΧΑΡΑ: Πόσο δυνατές είναι οι αναμνήσεις. Όταν η αγάπη έχει βάση γερή, ριζώνει σαν ελιά μες στην καρδιά μας. Τίποτα δεν μπορεί να την λυγίσει.

Ακούγεται στο βάθος χαρούμενη μουσική.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ωχ, πήγε μία η ώρα! Θα μας περιμένουν τα παιδιά για φαγητό. Κι η Χαρούλα, το γλυκό μας εγγονάκι μας, θα μας γυρεύει.

ΧΑΡΑ: Αχ Δημήτρη μου, γι' αυτό σε λατρεύω, γιατί είσαι ο ήλιος της ζωής μου! Φύγαμε!

Στα κρυφά

Μια πνοή απ' την πνοή σου

δως μου να 'χω ζωή

η αγάπη η δική σου

η δική μου ανατολή.

Διαδρομή όταν φεύγεις

πριν να πας στη δουλειά

η αγκαλιά μου που γέρνεις

κι όλο λες ψιθυριστά...

επωδός

Είναι ωραίο να χάνεις

τα κλειδιά της αγάπης

κάθε μέρα να ψάχνεις

στα κρυφά να τη βρεις.

Μυστικά να σου γράφει

στης καρδιάς σου τα άνθη

σαν ανθίσεις να υπάρχει

σαν το φως της ζωής.

Το συναίσθημα κρύβω

στης καρδιάς το βυθό

μα εσύ βρίσκεις τρόπο

να σου πω το σ' αγαπώ.

Ξέρεις πότε σωπαίνεις

ξέρεις πότε μιλάς

με ρωτάς "πού πηγαίνεις"

"πες μου τί αναζητάς"...

Μαζί σου

Το όμορφο το γέλιο σου

κρατώ στην αγκαλιά μου

και μπλέκω τ' ασημένιο σου

φεγγάρι στα μαλλιά μου.

Να ντύνομαι στα χρώματα

απ' τον δικό σου ήλιο

και να μυρίζω αρώματα

απ' της καρδιάς τον κήπο.

επωδός

Μαζί σου μπορώ

να βλέπω τ' αστέρια

να κάνω ευχές

να κλείνω τα χέρια

κρυφά να μιλώ

βαθιά στην ψυχή σου

μονάχα ζητώ

να είμαι μαζί σου.

Ξεδίψασαν οι αισθήσεις μου

πρώτη φορά που σ' είδα

εσύ τις απαντήσεις σου

τις δίνεις μ' ένα βλέμμα.

Να μ' αγαπήσεις

Να μ' αγαπήσεις

αυτό ζητώ απ' την καρδιά σου εσύ να πεις

να μη μ' αφήσεις

απ' τη ζωή μου εσύ ποτέ να μη χαθείς.

επωδός

Όλος ο κόσμος είσαι εσύ

ένα χαμόγελο στα χείλη χαραγμένο

μοιάζεις κρυμμένη ανατολή

να μου φωτίζεις τη ζωή, σε περιμένω.

Σαν το λουλούδι της αυγής

μες στη καρδούλας μου τον κήπο εσύ ν' ανθίσεις

ούτε στιγμή μη φοβηθείς

στα δυο μου χέρια ν' αφεθείς, να μ' αγαπήσεις.

Να μου μιλήσεις

δε σου ζητώ δυο λόγια ξένα εσύ να πεις

να με αγγίζεις

με τα δυο χέρια στην καρδιά να κρατηθείς. 

Κράτησέ με

Θα 'θελα ξανά απόψε να είσαι εδώ κοντά

το γλυκό χαμόγελο να δω στο πρόσωπό σου,

να μου φανερώνεις πάλι αισθήματα κρυφά

να με οδηγείς καρδιά μου μες το όνειρό σου.

επωδός

Κράτησέ με ακόμα λίγο

μες την αγκαλιά σου

της καρδιάς τα βήματά μας

να συντονιστούν.

Σαν πυροτεχνήματα

τα μάτια μας να μοιάζουν

ουρανό μαζί να ψάχνουν

για να εκραγούν.

Άναψα όλα τα φώτα που 'χω στην καρδιά

μονοπάτια άνοιξα να έρθεις πιο κοντά μου,

σ' αγαπώ όπως και πρώτα μάτια μου γλυκά

δεν σ' αφήνω ό,τι κι αν γίνει άλλο μακριά μου

Ο πρωταγωνιστής μου

Στην προσευχή μου σε καλώ

σαν το Θεό παρακαλώ

να μας προσέχει μια ζωή

ώσπου να την ιερή στιγμή.

Τα δυο μας μάτια ν' αντικρύσουν την αλήθεια

σαν την αγάπη που μιλούν τα παραμύθια

τις δυο καρδιές μας να ενώνει πια σαν ένα

δεν μας χωρίζει άλλο εμπόδιο κανένα.

Με στη σιωπή μου σου μιλώ

σα να σε βλέπω, να 'σαι δω

κι ένα σου χάδι τρυφερό

αχ πως ποθώ να αισθανθώ.

Σαν μια παράσταση μου μοιάζει η ζωή μου

να είσαι πάντοτε ο πρωταγωνιστής μου

δίπλα στον πόνο, στη χαρά ο άνθρωπός μου

μες στης καρδιάς μου την αυλή το βάλσαμό μου.

Για πόσο ακόμα

Ο χρόνος που φεύγει

μαζί του με παίρνει

χωρίς την αγάπη

με χέρια αδειανά.

Δυο γέλια στο στήθος

ανάμνησης ήχους

κρατώ στο συρτάρι

εντός της καρδιάς.

επωδός

Σε ποιαν αγάπη να τριγυρνώ

μέχρι η άνοιξη να φέρει χρώμα

σαν το πουλί σε κλαδάκι γυμνό

να περιμένω για πόσο ακόμα.

Στις χούφτες μου χώμα

κρατάω και σπόρια

τραβώ μονοπάτι

μα θέλει νερό.

Με δάκρυ τα βρέχω

το δρόμο να ξέρω

αν έρθεις και πάλι

να πεις σ' αγαπώ.

Στης καρδιάς το παραμύθι

Στο δωμάτιο όλα ξένα

φώτα εμείς μισοσβησμένα

σαν αστέρια πληγωμένα

που την λάμψη τους σκορπούν.

Στο τασάκι αναμνήσεις

που όλο ανάβεις κι όλο σβήνεις

και οι πέντε σου αισθήσεις

θέλουν να συντονιστούν.

επωδός

Στης καρδιάς το παραμύθι

όλοι έχουν ένα ρόλο

άλλος δάκρυ άλλος πόνο

άλλος μια παρηγοριά.

Σου απλώνω εγώ ένα δίχτυ

στη ζωή μου εσύ κρατήσου

όταν βλέπω την αυγή σου

η καρδιά χαμογελά.

Στο τηλέφωνο η σιωπή σου

δυναμώνει τη φυγή σου

πως ν' ακούσω τη φωνή σου

απ' τα χείλη τα κλειστά.

Δως μου ένα σου σημάδι

έστω μόνο ένα χάδι

να πιστέψω πως το βράδυ

πάλι θα 'μαστε αγκαλιά.

Αισθήματα μεγάλα

Πόσο μ' αρέσει όταν γελάς

όταν στα μάτια με κοιτάς και ταξιδεύεις

όταν αισθήματα ζητάς

από τα βάθη της καρδιάς ξέρεις να παίρνεις.

επωδός

Σ' ευχαριστώ ειλικρινά

για όλα εκείνα τα μικρά

που κρύβουν μέσα τους αισθήματα μεγάλα

είναι μικρό ένα σ' αγαπώ

μ' αυτό έχω μόνο να σου πω

επιφυλάσσομαι αγάπη μου για τ' άλλα.

Μέσα στα χέρια σου κρατάς

όλα τα θέλω της καρδιάς και μου τα δίνεις

πόσο μ' αρέσει όταν γελάς

όταν στα χείλη με φιλάς και γεύση αφήνεις.

Να σ' αγκαλιάζω

Στα μάτια κρύβεται η αυγή

μια χαραμάδα μικρή

που μεγαλώνει σαν βλέπω εσένα.

Του ήλιου η ανατολή

εσύ δικό μου πρωί

κοντά μου έλα να γίνουμε ένα.

επωδός

Να σ' αγκαλιάζω σφικτά

μαζί να πάμε ψηλά

να ζωγραφίσουμε όλα τ' αστέρια.

Κι ένα φεγγάρι μικρό

να μας χωράει τους δυο

σαν θα ενώνουμε τώρα τα χέρια.

Κρύψου στις φλέβες μου εσύ

σαν αίμα δως μου ζωή

πιο δυνατά η καρδιά να χτυπάει.

Για να σε νοιώθω παντού

και στην ψυχή και στο νου

κι ας πάμε όπου η αγάπη μας πάει.

Στης καρδιάς το μαγαζάκι

Έχω ένα μαγαζάκι

στην καρδιά και στην ψυχή

είν' γεμάτο με αγάπη

που ζητά να μοιραστεί.

Ο Χριστούλης κάθε βράδυ

απ' την πόρτα του περνά

και γεμίζει κάθε ράφι

με κιβώτια πολλά.

Κι αν η ώρα είν' περασμένη

μη διστάσεις να περάσεις

η αγάπη περιμένει

στης καρδιάς το μαγαζάκι.

Θα 'ναι πάντα αναμμένη

η αγάπη στο καντήλι

θα 'ναι εκεί να περιμένει

με χαμόγελο στα χείλη.

Αν θελήσεις ένα δώρο

για ένα φίλο ή γνωστό

στην καρδιά σου κάνε χώρο

σ' ένα μέρος της ζεστό.

Ν' αγοράσεις λίγη αγάπη

να γεμίσεις την καρδιά

να σε πάει αυτή όπου πάει

είτε ήλιο έχει ή χιονιά.

Κι αν η ώρα είν' περασμένη

μη διστάσεις να περάσεις

η αγάπη περιμένει

στης καρδιάς το μαγαζάκι.

Θα 'ναι πάντα αναμμένο

ένα φως μες στο σκοτάδι

αγιοκέρι ευλογημένο

της Ανάστασης σημάδι.

Κάθε άνθρωπος αξίζει

στη ζωή ν' αγαπηθεί

φτάνει να 'χει την καρδιά του

ανοιχτή να τη δεκτεί.